Η κατασκευή της «ενδοσχολικής βίας»

Πώς ο «ανθρωπισμός», όταν άγεται από «συναισθηματισμό» κι όχι από λελογισμένη κοινωνικότητα και εξανθρωπισμένη επιστημονική αυστηρότητα, μπορεί να υποτάσσεται στα κελεύσματα και τις ανάγκες δυναστών, με τη βοήθεια, βεβαίως, προθύμων επαϊόντων…
Αποκαλυπτικός και διερευνητικός ο συνάδελφος Λευτέρης Παπαθανάσης:

Αυθόρμητες μεταβολές

Η είδηση πέφτει σαν κεραυνός. Η Ελλάδα είναι στην τέταρτη θέση (ανάμεσα στις χώρες που μελετήθηκαν) στην έκταση του φαινομένου της «ενδοσχολικής βίας». Το συμπέρασμα είναι το ίδιο άμεσο: κάτι πρέπει να κάνουμε και μάλιστα το συντομότερο! Ποιο άκαρδο τέρας είναι στο κάτω-κάτω ευχαριστημένο με το γεγονός ότι τα παιδιά μας περνούν τόσο άσχημα στο σχολείο, με τραύματα που τους μένουν μέχρι τα γεράματα? (βάλε έναν αστερίσκο εδώ, θα δούμε ποιο είναι το πραγματικό άκαρδο τέρας προς το τέλος…).

Εδώ και λίγο καιρό λοιπόν, τα ελληνικά σχολεία (ακολουθώντας τη διεθνή μόδα) ζούνε στους ρυθμούς του φαινομένου αυτού. Μελέτες για το φαινόμενο, σεμινάρια για το φαινόμενο, επιτροπές και υπεύθυνοι για το φαινόμενο, «δράσεις» για το φαινόμενο. Λέω λοιπόν από την αρχή ότι για μένα το φαινόμενο αυτό είναι μια κατασκευή, μια επινόηση. Ακόμα περισσότερο, ισχυρίζομαι ότι η κατασκευή αυτού του φαινομένου έχει βαθύτερα και σκοτεινά κίνητρα, δηλαδή τη δημιουργία συναίνεσης στην…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.981 επιπλέον λέξεις

Τίτλοι τέλους για τους Χαΐνηδες

«Άνθισε», λες, «πολύν καιρό ο ανθός κι έχασε τη μυρωδιά του»;
Αν ναι, «ξά ‘τωνε»!

//ΠαραλληλοΓράφος//

Αναδημοσιευση απο το inotos.gr

Μετά απο 24 χρόνια χωρίζουν οι δρόμοι των μελών του κρητικού συγκροτήματος

του Βασίλη Σπυριδάκη

Μετά από 24 χρόνια συνεργασίας οι Χαίνηδες, που ξεκίνησαν την δημιουργική τους πορεία στη μουσική από το Ηράκλειο,  έβαλαν πριν από μερικές μέρες  τίτλους τέλους.

Δείτε την αρχική δημοσίευση 954 επιπλέον λέξεις

Ο Θυμός, ο Θάνατος, η Ηθική των απάνθρωπων, ο Θεός του Ανθρώπου του Μάρκες και Μοναξιά… Μοναξιά…

Κυκλοφορεί σήμερα στο διαδίκτυο το παρακάτω «πεζοποίημα», λέει, που έγραψε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές όταν οριστικοποιήθηκε ότι, πλέον, πολεμά το χρόνο και τον καρκίνο… μαζί.

Όπως μ’ όλους τους μεγάλους, έτσι και με τον «Γκάμπο» άνοιξαν οι ασκοί του «μικρού» και του «ηδυπαθώς κατακριτικού» και φασίζουν ηθικολογώντας ασύστολα «αναρχικοί», «προοδευτικοί», «φιλελεύθεροι», συντηρητικοί, χριστιανοί, αντικομμουνιστές… όλος ο συρφετός της εύκολης και «τρέντι» κρίσης και κατάκρισης… Ο Μάρκες «δεν είναι μεγάλος«, διότι θώπευε λεκτικά και δια ζώσης τον Φιντέλ, είναι «φλύαρος» γιατί … «έτσι είπε κάποιος γνωστός μου» για τα «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς» του…

Υποθέτω, δεν θα θέλουν να διαβάσουν και το – παλαιότερα δημοσιευμένο, εδώ, στο «Βήμα» (πω-πω, μα τί διαβάζω ο neo-liberal!) – εξαιρετικό άρθρο-συνομιλία με τον Υποδιοικητή Μάρκος… αφού – να! – συμμετέχει ο Μάρκες! Υποθέτω θα «λατρέψουν» κάποιους «άλλους»… Οι «ελεύθεροι» μα σκλάβοι των ευτελών τους παθών, τόσο χαμηλότερα από την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ, αλλά και, ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, δηλαδή ΠΟΛΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΗΘΙΚΙΣΜΟΥΣ-ΦΑΡΙΣΑϊΣΜΟΥΣ ΝΕΟΚΟΠΩΝ ΔΗΘΕΝ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΗΝ ΒΙΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ, άρα, ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ της κεφαλής τους…

Για τούτο και ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ: «άλλο ευαγγελίζονται, με την απελευθερωτική ηθική και κοινωνιολογία, και άλλο κάνουν την κάθε ημέρα τους, κάνοντας πως ξεχνούν πως η απελευθερωτική διεργασία και πρακτική είτε πραγματώνει και πραγματώνεται μ’ εκείνα που προσδοκά, είτε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ, αλλά ολοκληρωτισμός και καταπίεση!«…

Σε πείσμα τους, για ‘μένανε, αναδημοσιεύω τον «Θεό» του Μάρκες, όποιον αυτός συνάντησε, γιατί… θέλω να διαβάσω το μυθιστόρημα ως το τέλος:

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν

Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα «σ’ αγαπώ» και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ» κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.

Το έγκλημα κι η ευτέλεια: ο Μάνος Χατζιδάκις για το φασισμό σ’ όλες του τις εκφάνσεις, Φεβρουάριος 1993

Ακόμα κι αν χρειάστηκε ο Θάνατος για να σείσει το μέσα μας ως «πολιτών», μην ξεχνούμε: είχε λαλήσει – με το κελάηδημα που μόνο αυτός ήξερε, το προκλητικό, το αναταράσσον, που σε βαρά κατακούτελα στην ηδυπάθειά σου, εκείνος, ο λάτρης του ηδυπαθώς ωραίου – ο Μάνος ο Χατζιδάκις εγκαίρως, τον Φεβρουάριο του 1993, και είχε ακουστεί και διαβαστεί (αντιφασιστική συναυλία της «Ορχήστρας των Χρωμάτων», εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»)… απ ‘ όσους άκουσαν και διάβασαν…

Λες ν’ ανοίξαν περισσότερα αυτιά από προχθές; Λες να λέμε μια μέρα «χάρις στο θάνατο του Παύλου«, χωρίς ντροπή, αφού «και τα πουλιά» δεν ντρέπονται… Κι ας μην αναρωτηθούμε, έτσι, αν «ο Μάνος θ’ άκουγε ποτέ το ραπάρισμα του Παύλου‘, όπως ΠΟΤΕ ο Μάνος δεν άφησε και δεν αφέθηκε να τον περιγράψουν άλλοι…

Να το κείμενο του Φεβρουαρίου του 1993, από τον Μάνο Χατζιδάκι:

«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.

Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.

Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.

Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους.

(Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).

Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.

Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).

Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.

Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.

Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.

Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.

Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.

Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.»

Αν διαβάζαν τον Ευριπίδη…

«…ὄλβιος ὅστις ἱστορίης

ἔσχε μάθησιν,

μήτε πολιτῶν ἐπὶ πημοσύνην

μήτ’ εἰς ἀδίκους πράξεις ὁρμῶν,

ἀλλ’ ἀθανάτου καθορῶν φύσεως

κόσμον ἀγήρων, πῇ τε συνέστη

καὶ ὅπῃ καὶ ὅπως.

τοῖς δὲ τοιούτους οὐδέποτ’ αἰσχρῶν

ἔργων μελέδημα προσίζει….»

 που μεταφράζεται:

 «…Είναι πραγματικά πλούσιος εκείνος που διδάχθηκε πως να γνωρίζει την ιστορία (=να ερευνά συστηματικά τον κόσμο),

χωρίς να επιδιώκει την συμφορά των συμπολιτών του και χωρίς

να επιδίδεται σε πράξεις άδικες, αλλά

συλλαμβάνοντας με την νόησή του την αγέραστη κοσμική τάξη της

αθάνατης φύσεως, με ποιον τρόπο δημιουργήθηκε αυτή

και για ποιόν σκοπό […ΟΚ!] και πώς ακριβώς.

Στο μυαλό τέτοιου είδους ανθρώπων

ουδέποτε προσκολλάται η φροντίδα για

αισχρές πράξεις…«

…από πάππου…

Πιστεύεις-δεν πιστεύεις, τα γονίδια επιβάλλουν παρακαταθήκες και υποχρεώσεις… Δάσκαλοι, λοιπόν – και ποθώντας μαθητές με ήθος στην ποιότητα, όχι μόνο δεξιότητες – τρίτης γενιάς!?!…

Περισσότερα εδώ κι εδώ, αλλά κι εδώ…

Ο Φίλιππος Καγιώργης, γλύπτης της πέτρας, του μαρμάρου, του ξύλου, του μετάλλου, ξεχωρίζει με ένα μοναδικό ύφος στις συνθέσεις του, στους συμβολισμούς, στην τεχνική, ακόμα και στην επιλογή του υλικού. Έργα του βρίσκονται στην Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας επιλεγμένα από τους Προέδρους Χρήστο Σαρτζετάκη και Κάρολο Παπούλια, στο σπίτι του αείμνηστου Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, στου φιλέλληνα Ολλανδού τ. Πρωθυπουργού Max van de Stul, στου ζωγράφου Κώστα Τσόκλη και σε ιδιωτικές συλλογές.

Γεννήθηκε στον πύργο της Τήνου και φοίτησε εκεί στη Σχολή Καλών Τεχνών. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στη Ρόδο, στο εργαστήριο του αείμνηστου Αθανασίου Στράντζαλου, ενός από τους μεγάλους δασκάλους του μαρμάρου και της γλυπτικής. Στη συνέχεια εργάστηκε στο εργαστήριο ξυλογλυπτικής τέχνης του Ευάγγελου Καγιώργη. Αργότερα παρακολούθησε με επιτυχία μαθήματα ελεύθερου σχεδίου και ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Groningen της Ολλανδίας. Την ίδια περίοδο συνεργάζεται με το Ολλανδικό-ελληνικό περιοδικό τέχνης και πολιτισμού «ΛΥΧΝΑΡΙ». Λίγο αργότερα ξεκινά εκθέσεις σε διάφορα μέρη, όπως Βιέννη (1985), Άμστερνταμ (1986), Βέλγιο (1988). Ακολουθούν εκθέσεις στον Ελλαδικό χώρο, και εγκαθιστά το εργαστήριό του στο αγαπημένο του χωριό στον Πύργο της Τήνου, όπου διατηρεί και μόνιμο εκθετήριο.

Ο Φίλιππος Καγιώργης έχει ξεχάσει την εμπορική πλευρά της δημιουργίας. Δημιουργεί παίρνοντας έμπνευση από τα ορφικά κείμενα, από τον Όμηρο ως το Σολωμό και τον Σεφέρη, αναδεικνύοντας το αρχαίο κάλος σαν μια δροσερή πηγή που αναβλύζει από το μάρμαρο- ενσωματώνοντάς το στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα του σήμερα. Ας μην ξεχνάμε ότι τα έργα του μεταφέρονται από τη σκέψη του κατευθείαν στο μάρμαρο χωρίς προπλάσματα. Έτσι, πηγαία!

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης για τη γλώσσα, ένα νεανικό πεζό και τρεις φωτογραφίες

…λόγος καθάριος, όχι «φτηνός»…

Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Επειδή δεν το βρήκα αλλού στο Διαδίκτυο, είπα να το ανεβάσω. Διαφέρει βέβαια από τα κείμενα λογοτεχνών για τη γλώσσα που συνήθως δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο, μια και ούτε κινδυνολογεί για παρακμή και κατάπτωση της γλώσσας, λεξιπενία των νέων και τα τοιαύτα, ούτε αναλώνεται σε λυρικές εκφράσεις για τις αμμουδιές του Ομήρου, τις περισπωμένες πάνω στο κύμα και τους αγγέλους που μιλάνε ελληνικά, αντίθετα υποστηρίζει, χωρίς να προβάλλει αξιώσεις ειδικού, πως δεν υπάρχει βάση στη γλωσσική κινδυνολογία.

Το απόσπασμα είναι παρμένο από μαγνητοφωνημένη συνομιλία του Μανόλη Αναγνωστάκη με τον Μισέλ Φάις, τον Νοέμβριο του 1992, η οποία εκδόθηκε με τη μορφή μονολόγου με επιμέλεια του Μ. Φάις και με πρόλογο του Παντελή Μπουκάλα από τις εκδόσεις Πατάκη με τον τίτλο «Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά”. Βρίσκεται στις σελίδες 76 – 80 του βιβλίου.

Σκέφτηκα επίσης να ανεβάσω και τρεις όχι γνωστές φωτογραφίες του Αναγνωστάκη, παρμένες από το πλούσιο αρχείο του…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 2.096 επιπλέον λέξεις

Θανάσης Παπακωνσταντίνου, στο TVXS: «…Αν η ομάδα στην οποία συμμετέχεις είναι ένα είδωλο της κοινωνίας που θέλεις να φτιάξεις, τότε θα βοηθηθείς και σαν άνθρωπος. Δεν μπορεί να έχεις ένα αυταρχικό και συγκεντρωτικό κόμμα και να φτιάξεις μια απελευθερωμένη κοινωνία…» και άλλα όμορφα!

συνέντευξη του Θανάση Παπακωνσταντίνου
– ενόψει και της αποψινής του παρουσίας
στο «Τεχνόπολις», στο Γκάζι –
στην  Φωτεινή Λαμπρίδη, του TVXS

Θα μπορούσα ευχαρίστως να ξεχαστώ για πάντα στο σύμπαν των τραγουδιών του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Η Φειρούζ, ο Φορτίνο Σαμάνο, ο Στυλίτης, η Μαρίκα, ο Κωστής, ο φωτογράφος των Τρικάλων, ο Διάφανος, ο Πινόκλης, το κομμωτριάκι, εκείνη η γυναίκα που δεν γνώρισε ποτέ της τον φόβο, έχουν γίνει εξάλλου δικοί μου άνθρωποι. Είναι ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς της εποχής μας, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Σε μια εποχή που το συλλογικό αίσθημα ίσως δεν έχει εκφραστεί ακόμα μέσα από το τραγούδι, ο λόγος του Θανάση Παπακωνσταντίνου μας έδωσε τα πιο ποιητικά μας συνθήματα. Το «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει/ ο νους μας είναι αληταριό κι όλο θα δραπετεύει» ταξιδεύει στους τοίχους μας και θα συνεχίσει για όσους δεν έχουμε «μάσκα για το καρναβάλι ετούτο«.Ήρθε στο καφενείο της Ακαδημίας Πλάτωνος απλός, ειλικρινής και ουσιαστικός και μίλησε για τα μικρά και τα μεγάλα. Απόψε το βράδυ ανεβαίνει με τη μπάντα του στη σκηνή της Τεχνόπολης,  στο Γκάζι.

αναδημοσίευση

Από εργολάβος δημοσίων έργων, χτίστης τραγουδιών; Χτίζεις απλά με άλλα υλικά;

Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά με τις εργολαβίες αμαρτάνω και με τα τραγούδια εξομολογούμαι. Το να είσαι εργολάβος είναι σκληρή υπόθεση. Βέβαια από κει πήρα συγκρότηση. Δεν είμαι ένας από τους καλλιτέχνες που δεν έχουν ιδέα από πρακτική ζωή. Μόνος κανονίζω τα πάντα έως τα λογιστικά.

Ήταν για σένα στόχος η ενασχόληση με το τραγούδι ή το έφερε η ζωή;

Είμαστε σαν κορμοί που τους παρασέρνει το ρέμα. Τώρα ποιό είναι αυτό το ρέμα; Νομίζω το πεπρωμένο.

Πιστεύεις στο πεπρωμένο;

Ναι, παρότι είμαι άθρησκος πιστεύω στο προδιαγεγραμμένο. Να στο πω αλλιώς, παρελθόν παρόν και μέλλον για μένα είναι αδιάρρηκτα δεμένα και επηρεάζει το ένα το άλλο. Το λέει και η σύγχρονη φυσική αν και ακούγεται τρελό…

Τρελό για όσους μεγαλώσαμε με την πεποίθηση ότι ο χρόνος είναι ευθύγραμμος;

Ναι έτσι. Οι στιγμές μας όμως φτιάχνουν ένα δίχτυ. Τα σχοινιά είναι οι στιγμές μας, τα διπλανά σχοινάκια που είναι δεμένα μεταξύ τους έχουν άμεση σχέση το ένα με το άλλο, αν κόψεις το ένα θα κοπεί και το άλλο. Έτσι σχετίζονται όλα μεταξύ τους ακόμα και τα πιο απομακρυσμένα. Έτσι νιώθω την ύπαρξή μας. Επίσης θεωρώ ότι η ελευθερία βούλησης είναι η άγνοια αυτών των παραγόντων που μας καθορίζουν κάθε στιγμή.

Δεν επιλέγουμε κάθε στιγμή πώς θα δράσουμε; Στο ελάχιστο δεν υπάρχει ελευθερία βούλησης;

Ε, καλά δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά (γέλιο). Νομίζω ότι μικροδονήσεις μπορούμε να κάνουμε. Είμαστε σε ράγες και ψιλό κινούμαστε δεξιά αριστερά… Δεν κάνουμε σημαντικές επιλογές. Δεν αισθάνομαι όμως ότι η πεποίθηση μου αυτή με κάνει αρνητικό ή απαισιόδοξο… Ορμάω στη ζωή γιατί έτσι είμαι φτιαγμένος. Εκεί με οδηγεί το πράγμα. Εξάλλου έχω και γεγονότα που αποδεικνύουν ότι όλα είναι μοιραία. Δες, είμαι φάλτσος, σκηνική παρουσία χάλια, ζω στην επαρχία κάνω ζωή στρωμένη μικροαστική, οικογένεια παιδιά… και παρόλα αυτά κάτι γίνεται.

Έδωσες αρνητική χροιά σε αυτά τα χαρακτηριστικά ενώ για κάποιους είναι μέρος της γοητείας σου ως καλλιτέχνης. Η απλότητα η δωρικότητα ακόμα και η αμηχανία στη σκηνή. Τι σημαίνει καλή σκηνική παρουσία; Να είσαι περφόρμερ;

Κοίταξε δεν τα ακυρώνω όλα δεν λέω ότι τα τραγούδια μου δεν αξίζουν. Αγωνίζονται ενάντια στις αδυναμίες μου να υπάρξουν. Σκέψου τώρα να ήμουν και περφόρμερ! Ένας περφόρμερ μπορεί να πάρει ένα τραγουδάκι της πλάκας και να το κάνει να φαίνεται μεγάλο.

Deutsche Welle: Ελεύθερη πρόσβαση σε επιστημονικά περιοδικά;

για τη Deutsche Welle:
Zulfikar Abbany / Ηλίας Αντωνιάδης,
Yπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη

Αυξάνονται οι φωνές κατά των ακριβών ηλεκτρονικών συνδρομών σε εξειδικευμένα επιστημονικά περιοδικά και υπέρ της δωρεάν πρόσβασης στο περιεχόμενο και τα αρχεία τους μέσω διαδικτύου.

Το περιοδικό Nature Medicine είναι ένα από τα πιο σημαντικά επιστημονικά περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας παγκοσμίως. Eπί σειρά ετών οι ενδιαφερόμενοι προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε δημοσιεύεις που αφορούσαν σημαντικές ανακαλύψεις, έπρεπε να καταβάλουν σε πολλές περιπτώσεις αναγκαστικά ετήσια συνδρομή. Πολλές φορές για να αποκτήσουν πρόσβαση σε ένα και μόνο ειδικό άρθρο που ήθελαν να διαβάσουν έπρεπε να πληρώσουν υψηλά ποσά για να αποκτήσουν δικαιώματα χρήσης σε όλο το περιεχόμενο του περιοδικού. Η κατάσταση αυτή αρχίζει σταδιακά να αλλάζει. Πολλοί αναγνώστες επιστημονικών περιοδικών, πανεπιστημιακοί, φοιτητές, ειδικοί αλλά και επαγγελματίες που ενδιαφέρονται για συγκεκριμένα μόνο κείμενα δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν μεγάλα ποσά για να έχουν πρόσβαση.

«Χρειάζεται να αλλάξουμε το επιχειρηματικό μας μοντέλο. Θα πρέπει πλέον να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους ώστε να επιβιώσουμε απέναντι στις νέες τάσεις της αγοράς» επισημαίνει ο Χουάν Κάρλος Λόπεζ, αρχισυντάκτης του Nature Medicine στην Deutsche Welle.

Μέλη της ακαδημαϊκής και επιστημονικής κοινότητας σε όλο τον κόσμο θέτουν το εξής ερώτημα: Η πληροφορία και η γνώση θα πρέπει να μένουν στενά περιορισμένες στην επιστημονική κοινότητα ή απεναντίας θα πρέπει είναι άμεσα προσβάσιμες και χωρίς κόστος σε όλους τους αναγνώστες;

Δωρεάν ανάγνωση για τους χρήστες

O Xoυάν Κάρλος Λόπεζ, αρχισυντάκτης του περιοδικού Nature Medicine

Οργανισμοί όπως το WelcomeTrust, το Ιατρικό Ινστιτούτο Howard Hughes Medical καθώς και η επιστημονική κοινότητα Max-Planck στη Γερμανία ασκούν έντονες πιέσεις ώστε οι ενδιαφερόμενοι να μπορούν να διαβάζουν τα επιστημονικά άρθρα δωρεάν. Ήδη σε αρκετά επιστημονικά περιοδικά υψηλής ποιότητας το αναγνωστικό κοινό έχει δωρεάν πρόσβαση στο περιεχόμενο τους, εν όλω ή εν μέρει.

Εντούτοις, o Λόπεζ έχει διαφορετική άποψη: «Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα θέλουν να πληρώσουν επιπλέον χρήματα για να διαβάσουν τα άρθρα των επιστημόνων, αλλά και εξειδικευμένων δημοσιογράφων με μακρόχρονη εμπειρία στο χώρο, διότι θεωρούν πως υπερέχουν έναντι των υπόλοιπων που ασκούν γενική δημοσιογραφία. Οι αναγνώστες θεωρούν πως για τα επιστημονικά περιοδικά οι συνδρομές είναι αναγκαίες, προκειμένου να συνεχίσουν να υπάρχουν. Το ίδιο εκτιμούν και πολλά πανεπιστήμια, τα οποία θεωρούν πως πρέπει να πληρώνουν χρήματα για τις συνδρομές σε υψηλού επιπέδου επιστημονικά έντυπα». Πρόκειται για έναν τρόπο ενίσχυσης του έργου τους αλλά και της βιωσιμότητας τους.

Kίνδυνος για μείωση της ποιότητας;

Η πρόσβαση στη γνώση θα πρέπει να είναι δωρεάν η επί πληρωμή;

Επιστήμονες και εξειδικευμένοι δημοσιογράφοι που αρθρογραφούν σε επιστημονικά έντυπα υποστηρίζουν πως με την ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση του κοινού στο περιεχόμενο επιστημονικών περιοδικών ,τα κείμενα ενδέχεται να είναι πιο φτωχά από άποψη επιστημονικής αρτιότητας και βάθους.

«Ήδη βλέπουμε σε πολλά άρθρα επιστημονικών περιοδικών όπου η πρόσβαση είναι δωρεάν για το κοινό να στερούνται στοιχείων επιστημονικής έρευνας και ανάλυσης. Η διαδικασία σύνταξης αλλά και διόρθωσης των επιστημονικών κειμένων είναι φτωχότερη στα περιοδικά που δεν έχουν συνδρομές, σε αντίθεση με τα συνδρομητικά περιοδικά επιστημονικού περιεχομένου» τονίζει ο Λόπεζ.

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΙ», ο Αλκίνοος Ιωαννίδης για την κοινή μας πατρίδα, πέραν συνόρων κι εντός εαυτού θωρούμενη…

24.03.2013

Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:

Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.

Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλίνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων. Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων και ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.

Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια. Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.

Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;

Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα. Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.

Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.

Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!

Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;

Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;

Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.

Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι ελληνική, όμως, πόσο λίγο κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο ελληνική είναι η Ελλάδα!

Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ’ έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;

Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω…

Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ’ αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δεν ζει καλά, κανείς δεν ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ’ αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι».

Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.

Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας. Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Θα ήμασταν αφελείς αν πιστεύαμε πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, ας πούμε τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε. Ξέρουμε καλά πως ότι έμεινε εκτεθειμένο (το γιατί είναι μια άλλη κουβέντα, που ελπίζω πως θα γίνει), ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.

Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει “plan B”. Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.

Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε… Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.

Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει.

…pigeons wear gas masks…

συμμετοχικά, αλληλέγγυα κι ελεύθερα

Δείτε την αρχική δημοσίευση

όπως έγραψε και η Κορίνα Βασιλοπούλου, «…αν και γράφτηκε στη μεξικανική ζούγκλα, νομίζεις ότι έρχεται από δίπλα μας…»

συμμετοχικά, αλληλέγγυα κι ελεύθερα

αναδημοσίευση από το Enlace Zapatista και το άρθρο της Κορίνας Βασιλοπούλου στην «Εφημερίδα των Συντακτών»

Γενάρης 2013

Μιλούν οι από πάνω:

Εμείς είμαστε αυτοί που κάνουν κουμάντο. Είμαστε ισχυρότεροι, παρόλο που είμαστε λιγότεροι. Δεν μας νοιάζει τι λες – ακούς – σκέφτεσαι – κάνεις, αρκεί να μη μιλάς, να μην ακούς, να μην κινείσαι.

Μπορούμε να επιβάλουμε στην κυβέρνηση ανθρώπους μέσης ευφυΐας (αν και είναι πλέον δύσκολο να τους βρεις στις τάξεις των πολιτικών), όμως επιλέγουμε κάποιους που δεν είναι καν σε θέση να προσποιηθούν ότι ξέρουν τι τους γίνεται.

Γιατί; Γιατί μπορούμε!

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους αστυνομικούς και στρατιωτικούς μηχανισμούς για να συλλαμβάνουμε και να φυλακίζουμε αληθινούς εγκληματίες, μόνο που αυτοί οι εγκληματίες αποτελούν ζωτικό μας κομμάτι. Αντίθετα, επιλέγουμε να κυνηγάμε, να χτυπάμε, να συλλαμβάνουμε, να βασανίζουμε, να φυλακίζουμε και να δολοφονούμε εσένα.

Γιατί; Γιατί μπορούμε!

Αθώος ή ένοχος; Τι σημασία έχει; Η δικαιοσύνη είναι μια από τις…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 569 επιπλέον λέξεις

Παλαιότερο κείμενο της Μαρίας Μυστακίδου για την e-ξοικονόμηση και άλλα, @enet.gr

«Τζάμπα και φθηνά online»

Οι καιροί είναι δύσκολοι, οι μισθοί συρρικνώνονται και η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο.

Και με βάση αυτά τα δεδομένα, πρέπει -η πλειονότητα τουλάχιστον- να προσπαθήσουμε να επιβιώσουμε με όσο το δυνατόν λιγότερες… απώλειες. Επειδή όμως είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι κάθε υπερβολική στέρηση καταλήγει σε κακή διάθεση και κατάθλιψη, ο Ιστός έχει γεμίσει από sites με δωρεάν υπηρεσίες και προϊόντα, ανταλλακτικούς ιστότοπους και ενημερωτικά blogs και sites για να ξέρετε πάντα πώς θα γλιτώσετε χρήματα, αλλά και πώς δεν θα στερηθείτε μικρές πολυτέλειες, επιλέγοντας δωρεάν εκδηλώσεις, δωρεάν μαθήματα, σεμινάρια κ.λπ. Ας δούμε παρέα τι κυκλοφορεί στον Ιστό σε μια προσπάθεια να περάσουμε την κρίση χωρίς να… μας πιάνει κρίση.

* Φασούλι το φασούλι, όλο και κάτι γίνεται για όσους μετρούν κάθε ευρώ.

Στο http://fasouli.wordpress.com γίνετε μέλος σ’ ένα δίκτυο ανταλλακτικό, στο οποίο δίνετε προϊόντα και υπηρεσίες που μπορείτε να προσφέρετε και λαμβάνετε άλλες που έχετε ανάγκη.

* Ενημερωθείτε για κάθε τι δωρεάν που μπορείτε να βρείτε στην πόλη.

Συναυλίες, σινεμά, ταξίδια, υπηρεσίες και ένα σωρό ακόμα εκδηλώσεις και υπηρεσίες, δωρεάν στο http://free-shop.blogspot.com. Για να μην στερείστε όταν δεν είναι απαραίτητο και για να ξέρετε πάντα τι μπορείτε να παρακολουθήσετε χωρίς να ξοδέψετε ούτε ένα σεντ, βάλτε το στα αγαπημένα σας.

* Μην πετάτε τίποτα.

Όλα όσα δεν σας χρειάζονται μπορεί να είναι το καλύτερο δώρο για άλλους που δεν έχουν χρήματα να τα αποκτήσουν. Κάθε φορά λοιπόν που κάνετε εκκαθάριση στο σπίτι, αλλάζετε έπιπλα, χαλιά, οικοσκευές κ.λπ., κάντε κλικ στο http://www.xariseto.gr και χαρίστε αυτά που θα πετάγατε.

* Είναι το ελληνικό Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης, που εκτός των άλλων έχει δημιουργήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα «τράπεζα χρόνου».

Η τράπεζα αυτή ζητά από κάθε έναν ενδιαφερόμενο να προσφέρει κάποια υπηρεσία βάσει του επαγγέλματός του ή της ιδιότητάς του (σιδέρωμα, παροχή νομικών υπηρεσιών, μαγείρεμα, εκμάθηση κάποιας ξένης γλώσσας κ.λπ.) και ως αντάλλαγμα να πάρει κάποια άλλη υπηρεσία. Για παράδειγμα, ένας δικηγόρος μπορεί να προσφέρει 1 ώρα νομικές υπηρεσίες και να πάρει ως αντάλλαγμα 1 ώρα φροντίδας κάποιου ηλικιωμένου. Περισσότερα στο http://www.enow.gr.

* Ψάχνει και βρίσκει τις τρέχουσες προσφορές ώστε να ξέρετε κάθε στιγμή τι σας συμφέρει να αγοράσετε.

Με ένα κλικ στο http://www.e-offer.gr. Το ίδιο κάνει και το http://prosfores.blogspot.com, το http://dealz.gr και το http://www.mysales.gr, που προσφέρει εντελώς δωρεάν εκπτωτικούς κωδικούς, εκπτωτικά κουπόνια, προσφορές και Super Deals.

* Το http://prosfores-fylladia.gr σας ενημερώνει για όλες τις προσφορές σε σούπερ μάρκετ και καταστήματα, όπως αυτές προκύπτουν μέσα από τα διαφημιστικά φυλλάδια.

Eτσι ξέρετε τις προσφορές της εβδομάδας και αναλόγως πορεύεστε.

* Το κινητό σας τηλέφωνο τα έφτυσε και η επιδότηση που σας δίνουν είναι πενταροδεκάρες.

Στο http://www.hotshop.gr και το http://www.zer.gr μπορείτε να πουλήσετε το παλιό σας κινητό ή να το ανταλλάξετε με κάποιο άλλο πληρώνοντας μικρή διαφορά.

* Αν ο σφιχτοχέρης θείος Σκρουτζ αποφάσιζε να πάει κάποτε διακοπές, θα δοκίμαζε σίγουρα το http://www.skroutzholidays.com που έχει όλους τους οικονομικότερους προορισμούς, καταλύματα κ.λπ.

Μπορείτε να δείτε ακόμα και το ελληνικής εμπνεύσεως http://www.socialtourism.gr και το http://www.megatravel.gr.

* Για να μην περιμένετε τις εκπτώσεις, μάθετε πού έχει στοκατζίδικα με τα αγαπημένα σας ρούχα, αξεσουάρ, παπούτσια και είδη για το σπίτι:

Στο http://www.greek-outlets.com, το http://www.stockshops.gr και το http://www.stockoutlets.gr. Επειδή δεν είναι ανάγκη να δίνετε περιουσίες όταν ψωνίζετε.

* Υπάρχουν κόλπα και τρικ για να ξοδεύετε λιγότερα σε υπηρεσίες και πάγια.

Επίσης, υπάρχουν τρόποι να εξοικονομήσετε χρήματα φτιάχνοντας εσείς καθαριστικά, ανακυκλώνοντας κ.λπ. Το http://meacolpa. blogspot.com θα σας βοηθήσει πολύ σε αυτή σας την προσπάθεια.

* Για την πολύπαθη γενιά των 700 ευρώ, αλλά και για όλους τους χαμηλόμισθους που θέλουν να ξέρουν πού θα βρουν φτηνές λύσεις και προϊόντα:

Tο http://genia700euro.pblogs.gr είναι σωτήριο.

* Χωρίς ούτε ένα ευρούλι:

Δοκιμάστε το http://www.tzaba.gr, το http://www.forfree.gr και το http://jaba.gr. Επίσης μην παραλείψετε να δείτε το http://www.free.gr και το http://www.dwrean.net.

* Ανακυκλώστε ανταλλάσσοντας:

Mε μια επίσκεψη στο http://www.freecycle.org.

* Μεταχειρισμένα αντικείμενα, δωρεάν μαθήματα, κοινοβιακό μαγείρεμα και διάφορα ακόμα

στο http://skoros.espiv.net/projects

* Για ένα χέρι βοήθειας στους πραγματικά μη έχοντες, όλα τα συσσίτια και οι δωρεάν κρατικές και ιδιωτικές παροχές στο http://helping.gr.

* Θέλετε δωρεάν προγράμματα για τα pc σας;

Μπείτε (ενδεικτικά) στα: http://www.winaddons.com, http://www.freeware-apps.com, http://www.opensoft.gr και http://happysurfer.gr και κατεβάστε ό,τι σας χρειάζεται, νόμιμα και χωρίς ευρώ.

* Για δωρεάν λεξικά online:

εκτός από το Google translator, δείτε (ενδεικτικά) και τα http://www.greek-language.gr/greekLang/index.html, και http://www.komvos.edu.gr/ dictionaries/dictonline/DictOnLineTri.htm.

* Δωρεάν τραγούδια θα βρείτε -εκτός των άλλων και- στο http://www.last.fm.

* Είναι φορές που αισθάνεστε τυχεράκηδες σαν τον Γκαστόνε;

Δοκιμάστε την τύχη σας στα http://kerdiseto.blogspot.com και http://www.kliroseis.gr.

* Τα σημεία στα οποία θα βρείτε δωρεάν σύνδεση στο Ιντερνετ σε όλη τη χώρα με ένα κλικ στο http://free-wifi.gr.

* Για τους φοιτητές που θέλουν να δώσουν τα παλιά τους βιβλία σε νέους φοιτητές και να αποκτήσουν νέα φτηνότερα, δείτε το http://www.bookbeast.gr.

Και υπάρχουν δεκάδες ακόμα, όρεξη να έχετε να ψάχνετε…

Οταν δουλεύει το… διορθωτικό

Υπάρχουν φορές που η διαφήμιση μπορεί να είναι περισσότερο από έξυπνη.Και το σημερινό βιντεάκι είναι η περίτρανη απόδειξη.Η διαφήμιση, λοιπόν, έχει να κάνει με διορθωτικό, και τίτλος του βίντεο είναι -σε ελεύθερη μετάφραση- «ένας κυνηγός πυροβολεί μια αρκούδα».Μόνο που ο κυνηγός δεν έχει καμιά όρεξη να πυροβολήσει, οπότε αρπάζει το διορθωτικό από το κουτάκι της διαφήμισης δίπλα, σβήνει τη λέξη shoot και εσείς γράφετε όποιο αγγλικό ρήμα θέλετε (π.χ.: eat, dance, sleep, play, art, bath, box, sing κ.λπ).Τη συνέχεια (ανάλογα με την επιλογή σας) θα την απολαύσετε με ένα κλικ στο: youtube.com

Hellas Real Estate

Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο. Διαβάστε μια «τσουχτερή» ανάλυση για τα χρωστούμενα στο http://tsouxtraisback.blogspot.com: Ο θείος Servaas Deroose -ο μεσιέ είναι Βέλγος, το Βέλγιο παραμένει χωρίς κυβέρνηση για περισσότερο από 8 μήνες…, έτσι για να ξέρουμε ποιοι ήρθαν να μας… σώσουν- ανακοίνωσε ότι πρέπει να ιδιωτικοποιήσουμε δημόσια περιουσία, εκτάσεις γης και δημόσιες επιχειρήσεις ύψους 50 δισ. ευρώ(!) ώς το 2015. «Ναι, να πουλήσετε το Ελληνικό, ναι, να πουλήσετε τη ΔΕΗ.Το πραγματικό στοίχημα της ελληνικής οικονομίας είναι εκείνο της καθολικής ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας»… «Πουλήστε παραλίες για να αναπτυχθεί ο τουρισμός και η τουριστική κατοικία»… Τόνισε δε, ότι ένας «κατακλυσμός ιδιωτικοποιήσεων» είναι εκείνο που επίμονα ζητούν από τον ίδιο μεγάλοι επιχειρηματίες, κορυφαίοι τραπεζίτες, διακεκριμένοι οικονομολόγοι και στελέχη «δεξαμενών σκέψης» της Αθήνας!

Εχουμε τέτοιες… ντόπιες δεξαμενές, ρε παιδιά, και τις αφήνουμε ανεκμετάλλευτες και τη χώρα «διψασμένη»;

Κι εκεί που νομίζαμε ότι είμαστε αραμπάς, έρχεται ο έτερος θείος, ο Μπόμπης ο Traa, και μας ενημερώνει ότι η ελληνική οικονομία είναι «μια Mercedes (!) η οποία, ενώ μπορεί να τρέξει με 100 χλμ. την ώρα, τώρα κινείται με 20!». Τούτος ο ψυχοπονιάρης Ολλανδός , πρόσθεσε: «Μην επιβαρύνετε άλλο τους πολίτες… Η λύση αυτή, όσο και αν σοκάρει για το εύρος του στόχου των 50 δισ. ευρώ, είναι η μία όψη του νομίσματος του απεγκλωβισμού της χώρας από τον βρόχο του χρέους το οποίο, αν μείνουν τα πράγματα ως έχουν, προβλέπεται να αυξηθεί από 348 δισ. ευρώ εφέτος στα 380 δισ. ευρώ το 2014».

Αυτά ακούει η κυβέρνηση και …..ως καλή Ελληνοπούλα που σαν μια Σουλιωτοπούλα, αγαπάει με την καρδιά της την πατρίδα τη γλυκιά της, μια που εχθρός ήρθε και πάλι με σκοπό να μας προσβάλει, ΟΧΙ, δε θα τον αφήσει… έχει προίκα να πουλήσει.Τη χρεωμένη τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ και τη Βουλή, Μύκονο και Σαντορίνη, του Πλαστήρα τη μπλε λίμνη, Μουσείο τε και Παρθενώνα, Ολυμπο, Γράμμο και Γκιώνα, μια Μακρόνησο κομπλέ, ΕΟΤ, πλατείες και ΟΤΕ, ασφαλιστικά ταμεία, υπουργεία, νοσοκομεία, extra full Καϊμακτσαλάν, τρένα, τρόλεϊ και τραμ! Ολα σε τιμή ευκαιρίας! Οι προσφορές ισχύουν μέχρις εξαντλήσεως των αποθεμάτων. (…)

ΜΕΤΑΤΡΟΠΕΑΣ… ΦΩΝΗΣ

Αυτό το site προσφέρει μια δωρεάν υπηρεσία που μπορεί με μερικά μόνο κλικ να αλλάξει τη… φωνή σας ή οποιαδήποτε φωνή μαγνητοφωνήσετε. Η υπηρεσία, την οποία πρέπει να κατεβάσετε στα pc σας, υποστηρίζεται από Windows, MacOs και Linux και σας δίνει τη δυνατότητα να αλλάξετε τη χροιά της φωνής, να προσθέσετε εφέ, να την κάνετε να ακούγεται σαν φωνή ρομπότ και ό,τι ακόμα μπορείτε να σκεφτείτε. Επίσης, μπορείτε να αφαιρέσετε από την ηχογράφηση ανεπιθύμητους ήχους, όπως π.χ. ανάσες που ακούγονται άσχημα, ή εξωτερικούς ήχους που χαλάνε το αποτέλεσμα της ηχογράφησης. Παίξτε με τους ήχους και τις χροιές και ακούστε τη φωνή σας όπως δεν την έχετε ποτέ ακούσει μέχρι σήμερα, με τη βοήθεια αυτού του ιστότοπου.

ΤΑΞΙΔΕΨΤΕ http://www.baraaza.com

Τα ταξιδιωτικά sites αφθονούν στον Ιστό και αυτό δεν οφείλεται μόνο στη διάθεση των χρηστών να ταξιδεύουν, αλλά περισσότερο στη διάθεση να ονειρεύονται κάποιο ταξίδι. Ετσι, λοιπόν, είτε προγραμματίζετε ταξίδι είτε απλώς σας αρέσει να διαβάζετε ταξιδιωτικά άρθρα, κείμενα, περιηγήσεις, παρατηρήσεις κ.λπ., αυτός ο ιστότοπος θα πάρει στα σίγουρα μια θέση στα αγαπημένα σας. Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες, βίντεο, ταξιδιωτικούς οδηγούς και να διαβάσετε άρθρα και κριτικές για τοποθεσίες που σκέφτεστε να επισκεφθείτε ή για άλλες που πάντα ήταν το όνειρό σας να δείτε από κοντά. Ταξιδέψτε online όσο συχνά σας κάνει κέφι, με ένα κλικ!

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΛΕΓΓΥΗΣ ΤΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

• Επειδή η ανταπόκριση των συμπολιτών μας, στο κάλεσμα του κοινωνικού ιατρείου, για στήριξη με φάρμακα είναι μεγαλύτερη από την δυνατότητα του χώρου να τη στεγάσει, και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό.

• Επειδή ο κύκλος των ανασφάλιστων συμπολιτών μας συνεχώς διευρύνεται και η αξιοπρεπής παροχή υπηρεσιών υγείας σε αυτούς απαιτεί μεγαλύτερο και λειτουργικότερο χώρο.

Παρακαλούμε θερμά όποιον από τους συμπολίτες μας θα μπορούσε να προσφέρει χώρο, περίπου 80 με 100 τμ, για τη στέγαση της αλληλεγγύης που προσφέρει δωρεάν, ένα συνεχώς διευρυνόμενο δίκτυο γιατρών και αλληλέγγυων και περιλαμβάνει υπηρεσίες ιατρείων διαφόρων ειδικοτήτων και κοινωνικού φαρμακείου για τους ανασφάλιστους, να μας καλέσει στα τηλέφωνα:

6936859437, 6936859438, 6932646168

Το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στηριγμένο στην προσφορά φίλων και αλληλέγγυων συμπολιτών μας, μπορεί να καλύψει μόνο τα πάγια έξοδα λειτουργίας και τα χαράτσια.

Πρέβεζα 05 Νοεμβρίου 2012

Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Πρέβεζας

Πόσο Μακριά Ακόμα; How Much Further? (Greek subtitles)

 

 

 

 

…τον τελευταίο καιρό, ακόμα και ο «Θεός» τους έγινε βρισιά στο στόμα των ασπόνδυλων… Ε! Ετούτων των δύο «ν’ αγιάσει ο στόμας τ’ς»!

…αφιερωμένο σ’ όσους χαίρονται με τις επιχειρήσεις “σκούπα” κατά των μεταναστών…

«Ρατσιστή το παιδί σου χρειάζεται δύο φιάλες αίμα. Βρες το Ελληνικό!»

Sugata Mitra: πώς το σχολείο που «ταΐζει την περιέργεια των μαθητών» και στοχεύει στη μάθηση, όχι στον ανταγωνισμό, παύει να είναι … ταξικό!

Sugata Mitra: «η ικανότητα των παιδιών στην αλληλοδιδασκαλία»

…kι όμως, ένα σωρό πράγματα μου έρχονται στο νου ακούγοντάς ‘τον!

…σπάνιο να ξέρεις τί κρύβεται πίσω από την «αλήθεια» σου

video της Maisie Broadhead, από το art-blog «Ιt’s Nice That«

Κριστίνα Φερνάντες κατά ΔΝΤ

καθημερινός φασισμός

Μανώλης Γλέζος: Ανοιχτό γράμμα στον Ζ.Λ Μελενσόν

Ο Μανώλης Γλέζος απέστειλε/κοινοποίησε προσωπική επιστολή – ανοιχτό γράμμα στον Jean-Luc Mélenchon, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η Μεσόγειος, ως σταυροδρόμι λαών, πολιτισμών, αξιών.

Τα λόγια του προέδρου της Επιτροπής Συντονισμού της Πολιτικής Συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, προς τον Γάλλο υποψήφιο πρόεδρο, βρίσκουν αντίκρισμα και στην ελληνική προεκλογική πραγματικότητα: «Εκείνων που πράττουν και σκέφτονται με ορίζοντες ανοικτούς προς το μέλλον, επιχειρώντας να ανιχνεύσουν το παρόν των λαών, χωρίς να μένουν προσκολλημένοι στα εργαλεία του χθες, αλλά επιχειρώντας να διαμορφώσουν αυτά του σήμερα. Εκείνων που αναζητούν τον πλούτο όχι στα χρηματιστήρια, τις αγορές ή το παγκοσμιοποιημένο χρήμα, μέσα από δήθεν αντιπροσωπευτικά πολιτικά συστήματα, αλλά που θέλουν να δώσουν την εξουσία στον ίδιο το λαό να την ασκήσει. Σήμερα, που οι καπιταλιστικές βεβαιότητες σαρώνονται από την κρίση, τα αιτήματα για άμεση δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία αποκτούν τεράστια επικαιρότητα».

Διαβάστε ολόκληρο το «Ανοιχτό γράμμα του Μανώλη Γλέζου στον υποψήφιο πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζαν-Λικ Μελενσόν»:

Αγαπητέ σύντροφε

Τολμάς να αναδείξεις το γεγονός ότι η δύναμή μας προέρχεται από τις πολλαπλά μπολιασμένες ρίζες μας. Και επέλεξες να το κάνεις αυτό, από μια κάθε άλλο παρά τυχαία πόλη. Από ένα εμβληματικό λιμάνι. Από τη Μασσαλία. Από τη Μεσόγειο.

Τη Μεσόγειο. Την κατ’ εξοχήν θάλασσα-σταυροδρόμι λαών, πολιτισμών, αξιών, θρησκειών, ανταλλαγή αγαθών, τρόπων ζωής. Την «ετερόκλητη Μεσόγειο που παρουσιάζεται ως συνεκτική εικόνα, ως ένα σύστημα όπου όλα ανακατεύονται και ανασυντίθενται μέσα σε μια πρωτότυπη ενότητα», όπως παρατηρεί στην εισαγωγή του βιβλίου «Μεσόγειος» ο Φερνάν Μπροντέλ.

Επέλεξες από τα λιμάνια της Μεσογείου, να απευθύνεις τη μεγαλειώδη προεκλογική σου ομιλία σε πάνω από 120 χιλιάδες πολίτες, από τη Μασσαλία. Την κατεξοχήν πόλη της πολυμορφίας, του πολύχρωμου, της αναίδειας στην εκάστοτε εξουσία, της πόλης που κτίστηκε σε μια ένωση διαφορετικών. «Η Μασσαλία ήταν και είναι μια αποθήκη Ιστορίας, όπως άλλωστε όλα τα μεγάλα λιμάνια του κόσμου», έλεγε πρόσφατα άλλο ένα γνήσιο τέκνο της πόλης, ο Γαλλοαρμένιος σκηνοθέτης Ρομπέρ Γκεντιγκιάν.

Πριν από 2.600 χρόνια ο θαλασσινός Πρωτέας από τη Φώκαια συναντούσε κατά την περιδιάβασή στη λεκάνη της Μεσογείου προς αναζήτηση και δημιουργία εμπορικών κόμβων, την Γκιπτίς, την κόρη ενός φυλάρχου στον κόλπο του Λακιντόν. Το ζευγάρωμά τους έβαλε τα θεμέλια της «πιο γαλλικής από τις πόλεις της Δημοκρατίας μας», όπως εύστοχα είπες, υπογραμμίζοντας ότι «η τύχη μας είναι η μείξη», η διασταύρωση, η επικοινωνία. Ακριβώς δηλαδή τα χαρακτηριστικά της Μασσαλίας αλλά παράλληλα και όλων, εκείνων που αισθάνονται και άνθρωποι της γης τους και πολίτες του κόσμου.

Εκείνων που πράττουν και σκέφτονται με ορίζοντες ανοικτούς προς το μέλλον, επιχειρώντας να ανιχνεύσουν το παρόν των λαών, χωρίς να μένουν προσκολλημένοι στα εργαλεία του χθες, αλλά επιχειρώντας να διαμορφώσουν αυτά του σήμερα. Εκείνων που αναζητούν τον πλούτο όχι στα χρηματιστήρια, τις αγορές ή το παγκοσμιοποιημένο χρήμα, μέσα από δήθεν αντιπροσωπευτικά πολιτικά συστήματα, αλλά που θέλουν να δώσουν την εξουσία στον ίδιο το λαό να την ασκήσει. Σήμερα, που οι καπιταλιστικές βεβαιότητες σαρώνονται από την κρίση, τα αιτήματα για άμεση δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία αποκτούν τεράστια επικαιρότητα.

Άμεση δημοκρατία για την πραγματική εξουσία του λαού, εθνική ανεξαρτησία για την απαλλαγή της Ευρώπης από την επικυριαρχία των ΗΠΑ. Δύο ζητήματα που συστηματικά προβάλλεις, και από τη Μασσαλία και από τη Βαστίλη, βάζοντας τις βάσεις για μια πραγματική αναγέννηση της Αριστεράς, ακριβώς εκείνης που «δεν συμβιβάζεται και βάζει τα όνειρά της πολύ ψηλά». Το κάλεσμά σου για την «εξέγερση των πολιτών» με στόχο τη δημιουργία μιας «Κοινωνικής Δημοκρατίας» αποτελεί ένα βήμα προς την κατεύθυνση της άμεσης δημοκρατίας κατά της σημερινής δικτατορίας των αγορών και των αριθμών, της βίας και της τρομοκρατίας. Ένα βήμα ακριβώς στο πνεύμα του ψηφίσματος των Κορυσχάδων («Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, και ασκούνται από τον ίδιο τον λαό») αλλά και του συντάγματος τ’ Απεραθιού.

Η Γαλλία, είπες, «δεν είναι ένα δυτικό έθνος αλλά ένα παγκόσμιο έθνος, που η κοιτίδα του βρίσκεται στη Μεσόγειο», απορρίπτοντας την παραφροσύνη της σύγκρουσης των πολιτισμών και δείχνοντας το δρόμο της αυτονόμησης της Γαλλίας, της Ελλάδας, της Ευρώπης όλης από τα υπερατλαντικά κέντρα.

Και όλα τούτα δεν πρόκειται για λόγια του αέρα. Λόγια προεκλογικά. Η προεκλογική σου εκστρατεία δεν είναι εκστρατεία των γραφείων, των συνδυασμών στο χαρτί, μίας ή δύο έξυπνων φράσεων. Είναι εκστρατεία έμπνευσης αλλά και πρότασης. Καταγγελίας αλλά και προοπτικής. Ονείρου αλλά και ρεαλισμού.

Έχεις καταφέρει Ζαν Λικ μέσα σε λίγες ημέρες να φέρεις την Αριστερά, και όχι μόνο τη γαλλική, εκεί όπου όφειλε να είναι εδώ και καιρό: Στη θέση του μπροστάρη των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων, δίνοντας όμως παράλληλα συγκεκριμένη, χειροπιαστή προοπτική. Επέλεξες, όχι τυχαία, να συμπυκνώσεις την ουσία της πρότασής σου σε μια ομιλία από την πόλη της Μασσαλιώτιδας, από την πόλη που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο το «πιστεύω» του σημερινού αριστερού: την πόλη του ανοίγματος και της γνώσης που προήλθε και από τους ξένους, τους Άραβες, την πόλη της σύνθεσης, την πύλη εισόδου, που πλούτισε μια στέρφα γη. Ιδανικός συνδυασμός για μια Αριστερά που επιμένει στις αξίες της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, κάνει επίκαιρη και αναγκαία την Επανάσταση των Πολιτών!

Ας είναι η επόμενη Κυριακή το ξεκίνημα μιας νέας πορείας για μια νέα Αριστερά, για τους λαούς!

…ό,τι αρμόζει…

συμμετοχικά, αλληλέγγυα κι ελεύθερα

Κρητική αφήγηση…

Συγκλονιστικη δημοσιευση στο blog sure-realism, την Κυριακη, 6 Νοεμβριου 2011, των λεγομενων τησ γιαγιασ…

Κοπέλι ήμουνε τότε σας.

Πρώτα ήρθανε οι Ιταλοί, κεινιά δεν ήτανε και πολύ κακοί αθρώποι. Δεν εκαταστρέφανε τα χωργιά και δεν εκλέβανε τσι αθρώπους. Ανέχουντανε ο γης τον άλλο, όι πως θέλω να τσι βγάλω λάδι. Κατακτητές ήτανε και αυτοί.

Κι απόι ήρθανε οι Γερμαναράδες.

Είχανε κάτω από τσι αρβύλες τος μπρόκες και εκάνανε τόσονα χαλάπατο οντε πορπατούσανε στι πέτρες απού είκλεινα τα αυτιά μου με δύναμη γιατί θαρρούσα λέει πως πέφτει το σπίτι στη κεφαλή μου! Ο πια τυχερός προλάβαινε να σφαλίξει τσι πόρτες και να χωστεί στην αποθήκη κάθε φορά απού εκατεβένανε από τσι φορτηγάρες τος. Μια φορά, θυμούμαι, η μάνα μου πρόλαβε και μέ ‘χωσε μέσα στο σβηστό ξυλόφουρνο.

Ερχότανε οι γερμαναράδες και κλέφτανε και ριμάζανε τα χωριά. Και σκοτώνανε τσι αθρώπους. Και κάνανε κακά πράματα στι γυναίκες και βάζανε και τα μικιά κοπελάκια να θορούνε. Δε θα ξεχάσω τη κακομοίρα τη Μαρία του Σιλεού που από τη ντροπή τζη επίε και επνίγηκε στο σαρνίτσι.

Μια φορά, θέρος ήταν θυμούμαι, ήρθανε πάλι στο χωριό, και δε μας αφήσανε μήδε μια όρνιθα γή κουνέλι. Μας επήρανε παξιμάδια, ελιές, λάδι,κρασί, αυγά.Τα πάντα! Και είχε η κακομοίρα η μάνα μου απάνω σε μια τάβλα 20 γαλοτυράκια για να χωμε να τρώμε όλη τη χρονιά, τα πήρανε κι αυτά και μας αφήκανε μόνο 4.

Τς,τς,τς…

Εκάμανε τότε σας… Σόδομα και Γόμμορα!

Γρηκάς παιδί μου; Ετουτινιέ οι διακονιαρέοι σας εκυβερνούνε εδά! Μπορεί να μη σας επαίρνουνε τα γαλοτυράκια από την τάβλα… αλλά σας επαίρνουνε τα νιάτα, τη ζωή…

Δεν το βανε ποτέ ο νους μου…

Le Grec

Η γαλλική σατιρική εκπομπή «Les Guignols de l’info» έχει μεγάλη ακροαματικότητα και χιούμορ που τσακίζει κόκκαλα. Εδώ, ασχολείται με το πειραματόζωο «Κώστας ο Έλληνας». Απολαύστε το… 😉

ΥΓ.: Οι πιο παρατηρητικοί θα αναγνωρίσετε στους επιστήμονες του εργαστηρίου τη μορφή και τη χαρακτηριστική φωνή του Σιλβέστερ Σταλόνε, πανταχού παρών ως Ράμπο και σήμα κατατεθέν της εκπομπής…

…περί ορθολογισμού στην τηλοψία…

Μας έβαλε τα γυαλιά η Σουηδέζα!

Ἀναρτήθηκε στις
19 Σεπτεμβρίου 2011
στο blog
«τοῦ/τῆς filologos10»

Κάισα Έκις Έκμαν

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου 2011 στη σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter, ναυαρχίδα του σουηδικού τύπου, και περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα αντικειμενικά, κόντρα στην κυρίαρχη προπαγάνδα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ (και των σουηδικών ΜΜΕ δυστυχώς μεταξύ αυτών).

Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οικονομική κρίση. Η Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφτηκε μια παρεξηγημένη χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο, όπου όλοι συμφωνούν μεταξύ τους.

Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες; Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο όριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή.

Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο. Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση. Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και με τους εαυτούς τους που την ψήφισαν. Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.

Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι «οι Έλληνες βγαίνουν στη σύνταξη στα 40». Στο άρθρο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα» της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές. Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ →

Άμποτε!

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ! της Πέλας Καλογήρου

Όταν η πραγματικότητα συνδέεται με την αγάπη γίνεται Αλήθεια!
Κι ό,τι είναι όμορφο έχει δύναμη!
Όταν η πραγματικότητα συνδέεται με το «σκοτάδι» γίνεται Εφιάλτης!
Και η  ασχήμια, για να ξεπεράσει την ασχήμια της γίνεται τερατώδης…

Δυστυχώς, μεθοδευμένα και συστηματικά η πραγματικότητα μας, συνδέεται με το σκοτάδι, το φόβο, τη φιλαυτία, την κακία, την ασχήμια, το ψέμα, τον ατομοκεντρισμό με μια μόνο λέξη.

Και, δυστυχώς, εκπαιδευόμαστε έτσι…

Εκπαιδευόμαστε να είμαστε εγκλωβισμένοι σε καταστροφικές συνήθειες και να πράττουμε παρασιτικά, τελείως μακριά και έξω από οτιδήποτε φυσικό, έχοντας αλλοτριώσει το έξω και το μέσα περιβάλλον μας κι ακόμη χειρότερα… νομίζοντας πως αυτό είναι φυσιολογικό!

Ένα από τα σημαντικότερα «προστατευόμενα» υποτίθεται οικοσυστήματα της Ευρώπης και του κόσμου δίπλα μας!… Ο Αμβρακικός Κόλπος που συνεχίζει να δολοφονείται και η αυθαιρεσία και το θράσος περισσεύουν. Η  κατάσταση χειροτερεύει κάθε μέρα, μέχρι «τελικής πτώσεως»…

Μια πόλη… η Φιλιππιάδα… που θέλει να ονομάζεται η πόλη των Πελαργών, είναι και έμβλημα της,  αλλά εκτός από λίγους κατοίκους μόνιμους ή μη, κανείς δεν ασχολείται με αυτόν τον ιδιαίτερα κοινωνικό εποχιακό επισκέπτη… Θα έχει περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι κάθε χρόνο ο πληθυσμός μειώνεται δραματικά… Ποιος νοιάζεται; Γίνεται λόγος για πάνω από 20 νεκρούς πελαργούς φέτος. Τα μικρά και οι γονείς όμως προσπαθώντας να πετάξουν βρίσκονται πάνω σε τοίχους πολυκατοικιών, σε ηλεκτροφόρα καλώδια και τρέφονται με δηλητήρια…

4 μωρά και 1 ενήλικος Πελαργός μεταφέρθηκαν στο ΕΚΠΑΖ.

Οδηγική Συμπεριφορά…

>>κάποιος ψυχίατρος χαρακτήρισε το αυτοκίνητο ως το κινητό ψυχιατρείο του καθενός.

Αλεπουδάκια, Ασβουδάκια, Χελωνάκια, Σκαντζοχοιράκια, Σκιουράκια, Νυφίτσες, Πουλάκια, Γατάκια, Σκυλάκια… και ό,τι τολμά να κινείται στο οδόστρωμα ή να πετά θα έχει την τύχη να σωθεί, μόνο αν την ίδια χρονική στιγμή ΔΕΝ περνά ο μανιασμένος οδηγός!!! Χιλιάδες νεκρά ζώα κάθε χρόνο στην άσφαλτο μέχρι να τα εξολοθρεύσουμε όλα.

Οι κυνηγοί…

>>για το μόνο που δεν μπορούν να μας πείσουν είναι ότι αγαπούν τη φύση!!!

Πώς είναι δυνατόν κάποιος που αγαπά τη φύση να τη δολοφονεί;

Αλήθεια  πιστεύουν ότι το «σπορ» τους είναι ευγενές????

Πώς είναι δυνατόν ένα σπορ με κανονιοβολισμούς και τόση έκρηξη αδρεναλίνης, εκφρασμένο με μανία να είναι ευγενές; Πώς είναι δυνατόν στον 21^ο αιώνα κάτι τύποι απαίδευτοι με καραμπίνες που δολοφονούν ό,τι κινείται σε ουρανό και γη, να θεωρούν τους εαυτούς τους προστάτες της φύσης; Όταν, ακόμη και σε περιοχές που έχουν καταλεηλατηθεί και καεί από τις καταστροφικές πυρκαγιές που προηγήθηκαν, χωρίς κανένα ήθος συνεχίζουν να «κυνηγούν»…

Ας εξαιρεθούν από μόνοι τους εκείνοι που πιστεύουν για τους εαυτούς τους πως ακολουθούν τους κανόνες θήρας.

Τα υπέροχα μεταναστευτικά πτηνά κάνουν υπερατλαντικά ταξίδια ακολουθώντας την τροφή τους και τα μαγνητικά πεδία που τα οδηγούν εκεί, διανύοντας άπειρα μίλια από το Βορά στο Νότο κι αντιστρόφως! Τα θηλαστικά τεράστιες αποστάσεις! Επιβεβαιώνοντας μας το μεγαλείο, τη μαγεία της φύσης!!! Ως τη στιγμή… που κάτι δίποδα που πάσχουν από διδαγμένη εκμαθημένη ανελπιστία* τους κόβουν με το έτσι θέλω το νήμα της ζωής… από ευχαρίστηση…(?)

Κι οι δύστυχοι θέλουν να μας πείσουν πως αγαπούν τη φύση και τη ζωή… τρομάζοντάς μας με τον ευτελισμό και την αλλοτρίωση των εννοιών και των λέξεων.

Από τις πρώτες μέρες της κυνηγετικής περιόδου, παραλάβαμε τρία μη θηρεύσιμα είδη πυροβολημένα:

1 Λευκοτσικνιά (egretta garzetta) ανάπηρο για όσο ζήσει, 1 γλάρο και 2 Δεκοχτουράκια…

Αλιείς…!!!!!
>>Είναι πολύ δύσκολη αυτή η δουλειά! Πάντα σεβόμουν τους ψαράδες, έχουν αντίπαλο τους τη Θάλασσα!!!

Τα τελευταία χρόνια, όμως, που τα πράγματα είναι δύσκολα, έτσι οδήγησε να γίνουν το ξέφραγο αμπέλι που αλλιώς ονομάζεται και κράτος!!!

Κάποιοι, έχουν ξεφύγει από κάθε όριο! Οι καταγραμμένες από το Λιμεναρχείο Πρέβεζας νεκρές χελώνες Caretta-Caretta (που, ας σημειωθεί για ακόμη μια φορά, προϋπάρχουν κάτι εκατομμύρια χρόνια του ανθρώπου) έφτασαν τον τραγικό αριθμό των 42!!! από το Γενάρη…

… ακόμη 2 Δελφίνια καταγράφτηκαν νεκρά.

Τα στοιχεία αυτά αφορούν μόνο στα προσβάσιμα από ανθρώπους σημεία, ενώ φίλοι ιστιοπλόοι μου έχουν παραθέσει στοιχεία για 23 ακόμη νεκρές χελώνες και 2 Δελφίνια σε μη προσβάσιμα από κόσμο σημεία.

Στον ΑΡΧΕΛΩΝΑ στείλαμε 4 χελώνες για φέτος από την Πρέβεζα – οι τρεις νεαρές. Με τον ίδιο τραυματισμό όλες, ηθελημένα τραυματισμένες με χτύπημα στο κρανίο και σκοπό τη θανάτωση τους!!!

Οι θαλάσσιες χελώνες και τα θηλαστικά τρέφονται με μέδουσες!!! Αυτό ως απάντηση σε όσους αναρωτιούνται πώς βρέθηκαν όλες αυτές οι μέδουσες στην ακτή του Μονολιθίου και αλλού…

Η Διεθνής Oμάδα Eρευνών Θαλάσσιας Βιοποικιλότητας προειδοποιεί πως αν συνεχίσουμε με τους ίδιους ρυθμούς, τα επόμενα 50 χρόνια δε θα υπάρχει θαλάσσια ζωή (wild sea life)!!!

Η διατάραξη που προκαλεί ο άνθρωπος στο φυσικό περιβάλλον είναι τεράστια(!) σε σχέση με αυτή που προκαλεί στον ούτως ή άλλως διαταραγμένο του εαυτό.

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΑΝ ΕΙΔΟΣ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΟΤΑΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΥΝΤΗΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΟΥΜΑΣΤΕ ΑΠΟ  ΦΙΛΑΥΤΗ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ, ΕΓΩΤΙΚΗ ΑΠΛΗΣΤΙΑ, ΑΔΙΣΤΑΚΤΗ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ, ΤΕΡΑΤΩΔΗ ΑΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΕΡΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ!!!!!!

08 Σεπτέμβρη 2011
Πέλα Καλογήρου
(εκπρόσωπος και του ΕΚΠΑΖ)

Α, ρε κοπελιά…!

«Εν μεγάλη ελληνική αποικία, 200 π.X.»

εφημερίδα ΑΥΓΗ, ημερομηνία δημοσίευσης: 14/08/2011

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία
δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούν τραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
>>>>>να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ’ η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ’ εξετάζουν,
κ’ ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
>>>>>με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσι σας εκείνη
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
οι τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική
>>>>>είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
>>>>>σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε
>>>>>πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
>>>>>να δούμε τι απομένει πια, μετά
>>>>>τόση δεινότητα χειρουργική…

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
>>>>>Να μη βιαζόμεθα είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
>>>>>Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός.

Κ.Π. Καβάφης 1908

Γιατί οι ζόφοι αποκαλύπτουν μεγαλοσύνες κατά πώς πρέπει, και οι μεγαλοσύνες κρίνονται είτε άχρονα, είτε διαχρονικά…

Καλοκαιρινή επιφοίτησις!

Παλαιόθεν, τα μέλη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. καλούσαν αλλήλους «σύντροφε»… τρομάρα τους!

Η λεξιλαγνική ερμηνεία του παραπάνω, απλώς, είναι η «ερμηνευτική δήλωσις» του Πάγκαλου: «…μαζί τα φάγαμε!«. Από παρεξήγηση και μόνο, θεωρήθηκε ότι αύτη απευθύνονταν σ’ όλους μας. Όχι! Στους ΣΥΝ+ΤΡΟΦΟΥΣ του την απήυθηνε, ως υπενθύμιση της αγωνιστικής ιστορίας του «κινήματος»!

Σόρρυ, ρε Πάγκαλε! Παρεξήγηση!

αναγνωριζω οτι εχει πολλη ζεστη σημερα,
οποτε μεροσ τησ ευθυνησ των παραπανω
ανηκει στο μικρο-κλιμα τησ αθηνασ…

One World, One Revolution…

Την ώρα της δράσης, ελπίδα και εμβάθυνση στην πράξη!

___

«Ιστορικό ανέκδοτο» ή η «ιστορία» ως ανέκδοτο…

ημ. δημοσίευσης:
08 Απριλίου 2008, 01:00

«Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Α. Παπανδρέου, κατέθεσε σήμερα, στο πλαίσιο της Ώρας του Πρωθυπουργού, στη Βουλή, Επίκαιρη Ερώτηση, για τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας που επιχειρεί η κυβέρνηση και την πολιτική της στον τομέα αυτό.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Επίκαιρης Ερώτησης«:

Επίκαιρη ερώτηση προς τον Πρωθυπουργό

Είναι σαφές πως η κυβέρνηση επιχειρεί με πλάγιο και αδιαφανή τρόπο να εφαρμόσει μια αποτυχημένη συνταγή πλήρους ιδιωτικοποίησης δημόσιων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας με επιδίωξη την κάλυψη των διευρυνόμενων ελλειμμάτων του προϋπολογισμού μέσω ρευστοποίησης δημόσιας περιουσίας.

Αν υλοποιηθούν τα σχέδια της κυβέρνησης, η Ελλάδα θα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία τα μεγαλύτερα λιμάνια, το σύνολο των μεγάλων αεροδρομίων, οι τηλεπικοινωνίες, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και άλλοι ζωτικοί τομείς της οικονομίας θα είναι ιδιωτικοί ή και θα ελέγχονται από αντίστοιχους οργανισμούς άλλων χωρών.

Αυτή η πολιτική είναι και ξεπερασμένη και αποτυχημένη. Την εφάρμοσαν μόνο στο παρελθόν ακραία νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις όπως της κ. Θάτσερ και του κ. Μητσοτάκη. Σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις, ακόμη και των ΗΠΑ, αντιλαμβάνονται την ανάγκη ελέγχου και ρύθμισης των αγορών για την προστασία της οικονομίας και των πολιτών, ενώ λαμβάνουν μέτρα θωράκισης των στρατηγικών τους επιχειρήσεων -ακόμη και ιδιωτικών – έναντι επιθετικών εξαγορών από κερδοσκοπικά κεφάλαια.

Για το λόγο αυτό, καλείται ο κ . Πρωθυπουργός:

– Να αποσαφηνίσει δεσμευτικά τις προθέσεις της κυβέρνησης ως προς τη διατήρηση του δημόσιου ελέγχου για τον ΟΤΕ, τα ΕΛΤΑ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τη ΔΕΗ, τον ΟΣΕ, την ΕΥΔΑΠ, την ΕΥΑΘ και τους άλλους στρατηγικούς οργανισμούς κοινής ωφέλειας της χώρας.

– Να εξηγήσει ποιο όφελος θα έχει ο Έλληνας καταναλωτής αν οι αποφάσεις για τις τηλεπικοινωνίες, για την ηλεκτροπαραγωγή και για τα λιμάνια λαμβάνονται από ξένους επιχειρηματικούς ομίλους αντί του Ελληνικού δημοσίου, καθώς και ποια είναι η σκοπιμότητα της πλήρους ή μερικής παραχώρησης της διοίκησης των επιχειρήσεων αυτών σε ιδιωτικά συμφέροντα αντί της σύναψης στρατηγικών συνεργασιών ή έστω επιμέρους συμπράξεων δημόσιου – ιδιωτικού τομέα όπου αυτό χρειάζεται κάτω από δημόσιο έλεγχο.

Ο ερωτών

Γιώργος Α. Παπανδρέου

… άκουσμα για βράδυα δυναμικά…

Βράδυ 27 προς 28 Μαΐου 2011, πλατεία Συντάγματος, Αθήνα

…copy-lefted από το facebook!

… αν ο Χριστός σας είναι Εβραίος, το αυτοκίνητό σας ιαπωνικό, η πίτσα που τρώτε ιταλική, η δημοκρατία σας ελληνική, οι αριθμοί σας αραβικοί, τα γράμματά σας λατινικά, τότε γιατί ο γείτονάς σας είναι ξένος?

Nikos Markos

θησαυροί
στο
facebook

Error del sistema…!

Ανακοίνωση – Δελτίο Τύπου της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Πρέβεζας

Ανακοίνωση – Δελτίο Τύπου

Ναυάγιο με 25 Αφγανικής, κυρίως, Πακιστανικής,  αλλά και Ιρανικής καταγωγής μετανάστες έγινε στις 1.30 το βράδυ της τρίτης 18 Μαΐου στην Πρέβεζα:

• Βρέθηκαν νεκροί ένα αγοράκι 8 ετών (Αφγανός) κι ένας άντρας (Ιρανός) ενώ αγνοείται το δίδυμο αδελφάκι του παιδιού κι ακόμη ένα άτομο.
• 4 άτομα νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο Πρέβεζας και ο Έλληνας διακινητής.
• ανάμεσα στα άτομα που φιλοξενούνται σε χώρο του Δημαρχείου Ζάλογγου ένα παιδί 6 ετών και πολλοί έφηβοι.

Το χώρο προσωρινής φιλοξενίας επισκέφθηκε  ο Περιφερειάρχης Ηπείρου και του ζητήσαμε να παρέμβει, ώστε να μη φυλακιστεί κανείς τους και να συμβάλλει, ώστε οι άνθρωποι αυτοί να μεταφερθούν στην Αθήνα όπου διαμένουν συγγενικά τους πρόσωπα και να τελέσουν τις κηδείες των ανθρώπων τους.  Πήραμε θετική απάντηση και επιβεβαίωση.

Φροντίσαμε για όλες τις επαφές με μέλη της Αφγανικής, Πακιστανικής και Ιρανικής κοινότητας στην Αθήνα, μέσω του Δικτύου Μεταναστών και Προσφύγων.

Ο Δήμος Πρέβεζας και ο αντιδήμαρχος Ζαλόγγου, συνδράμουν στις συνθήκες της διαμονής τους με τον καλύτερο τρόπο.

Το απόγευμα της Τετάρτης τους επισκέφτηκε ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης από το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Πρέβεζας.

Εμείς ενημερωθήκαμε και συμβάλλαμε, όπως και αρκετοί πολίτες, από την πρώτη στιγμή, προσφέροντας ρούχα και κουβέρτες, νερά και τρόφιμα, πετσέτες και άλλα υλικά.

Το σημαντικότερο, πάντως, ήταν ότι μέσω των τηλεφώνων μας κατάφεραν να επικοινωνήσουν με τις οικογένειες τους!

Έως πότε, όμως, θα παρακολουθούμε και θα καταγράφουμε τα θύματα μιας πολιτικής που διώκει τους εξαθλιωμένους και αφήνει ανεξέλεγκτα τα κυκλώματα (και στην περιοχή μας) των δουλεμπόρων;

Έως πότε οι δουλέμποροι θα εκμεταλλεύονται εύκολα και ατιμώρητα την ελπίδα των κατατρεγμένων για μετακίνησή τους σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, για οικογενειακή συνένωση, με τίμημα την ίδια τη ζωή τους, στα σαπιοκάραβα του θανάτου;

Έως πότε θα αντιμετωπίζονται ως πρόβλημα οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι εξαθλιωμένοι και όχι οι πολιτικές, που τους αναγκάζουν να γίνονται πρόσφυγες: πόλεμοι, γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί για το μοίρασμα του κόσμου σε σφαίρες επιρροής, πολυεθνικές, στρατοκράτες, έμποροι του πολέμου και των πολιτικών τους επιτελείων;

Το έχουμε ξαναπεί: η τραγική κατάσταση στην οποία διαβιούν είναι το αποτέλεσμα του γκρεμίσματος του όποιου κοινωνικού κράτους είχε δημιουργηθεί. Είναι αποτέλεσμα της αποδοχής του ρόλου του δεσμοφύλακα που επέβαλαν οι «εταίροι» μας στην Ελλάδα με τη συνθήκη ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνουν οι πρόσφυγες «αποδιοπομπαίος τράγος» της ιστορίας.

Είμαστε μαζί τους γιατί ξέρουμε ότι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους είναι συνυφασμένη με την υπεράσπιση της κοινωνίας της ισότητας, της αλληλεγγύης και του αγώνα για αυτές τις αξίες.

Ζητάμε από την κυβέρνηση:

1. Να σταματήσει να δημιουργεί κλίμα καταστολής εναντίον των απόκληρων και τω εξαθλιωμένων. Οι επιχειρήσεις σκούπας, η παράδοση ολόκληρων περιοχών της Αθήνας στην εγκληματική ασυδοσία τραμπούκων ακροδεξιών οργανώσεων,  δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν σύνθετα κοινωνικά και διεθνή προβλήματα!
2. Το «τείχος του αίσχους» στον Έβρο – φυσικά – δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως, όπως και τα ναρκοπέδια, θα προκαλέσει περισσότερες απώλειες ανθρώπινων ζωών και θα ανεβάσουν την ταρίφα του δουλεμπορίου που διεξάγεται στη Μεσόγειο.
3. Να πάψει να υποκύπτει στην Ε.Ε. (Δουβλίνο ΙΙ) και να χορηγήσει – με σύντομες διαδικασίες – ταξιδιωτικά έγγραφα σε εκατοντάδες χιλιάδες εγκλωβισμένους στη χώρα μας πρόσφυγες. (Οι περισσότεροι από αυτούς επιθυμούν να μεταβούν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, όπου έχουν συγγενείς και προσδοκούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης).

Καλούμε, τους φορείς και τους πολίτες της περιοχής μας να συνεχίσουν να στηρίζουν τις πρωτοβουλίες μας και τους ίδιους τους πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες που υπάρχουν στην περιοχή μας, τόσο υλικά όσο και ηθικά!

19.05.2011

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Πρέβεζας

… επίκαιρο, παιδιά!

Η αξιοπρέπεια γονατίζει τους φασίστες (από τον/την risinggalaxy για τον //ΠαραλληλοΓράφο//)

… το προφανές εναντίον του συνήθους… Με επιμονή!

Μεταφέρει την είδηση και γράφει ο risinggalaxy ‎»Συγγενής του δολοφονημένου Μ.Καντάρη, κατέθεσε στην 1η δ.κ. Αθήνας καταγγελία κατά της Χρυσής Αυγής για «καπηλεία» κ βεβήλωση μνήμης του νεκρού… Μόνο σεβασμός σε αυτούς τους ανθρώπους.» Στο γεγονός αναφέρθηκε η Ελένη Πορτάλιου στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων που είναι σε εξέλιξη.. Αυτό ήταν το status που διάβασα στο facebook και μου έφτιαξε την ημέρα. Δεν θα ήθελα να σχολιάσω για την οι … Read More

via //ΠαραλληλοΓράφος//

Πού είναι;

Τούτες τις ημέρες της άμετρης οργής και της εκκόλαψης του «αυγού του φιδιού», πού είναι οι όψιμοι πολιτικοί μας «σωτήρες», οι καλλιτέχνες και το υβρίδιό τους, ο «Μίκης»;

Πού είναι οι πανεπιστημιακοί «δάσκαλοι» κι οι «πνευματικοί άνθρωποι»;

Πόση ανάγκη σήμερα να «σπάσουμε αυγά»!

Απαγόρευση χρήσης και πώλησης βοτάνων στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τις 30 Απριλίου 2011

 του Πέτρου Κακολύρη, από τη mailing-list «perivallonsyriza»

Η Ευρωπαϊκή Ένωση με νόμο που θα τεθεί σε ισχύ από τις 30 Απριλίου 2011 θα απαγορεύει τη χρήση φυτικών φαρμάκων αλλά και φυτών που χρησιμοποιούνται από την κινέζικη ιατρική και από την Αγιουβέρδα. Η θεραπεία θα γίνεται μόνο μέσω χημικών φαρμάκων. Ο λόγος που θα απαγορευθούν είναι για να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο οι πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες, στερώντας από τους ασθενείς να επιλέξουν οι ίδιοι τον τρόπο θεραπείας τους. Αυτό είναι το νέο THMPD (Traditional Herbal Medicinal Products Directive) που θα τεθεί σε λειτουργία από τις 30 Απριλίου του 2011.

Μετά από οδηγία της Ε.Ε. το Γερμανικό Κοινοβούλιο πρέπει να εισάγει στο νομικό καθεστώς της χώρας την απαγόρευση της απλής πώλησης των βοτάνων μετά την 1^η Απριλίου 2011. Η οδηγία, που είναι προς όλες τις χώρες από 20.09.2010, απαιτεί τα φυσικά αυτά προϊόντα να χαρακτηρισθούν σαν ιατροφαρμακευτικά προϊόντα και στη συνέχεια να παίρνουν άδεια για διάθεση σαν τέτοια

Αυτό σημαίνει ότι σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες θα απαγορεύεται πια να διαθέτει κανείς τα βότανα ή τα φυτά του,

Πρόσκληση για συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής 2011

...κλικ για λεπτομέρειες!

Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Έχω το δικαίωμα να μην υπακούω σε άδικους νόμους…

αναδημοσίευση στο EcoLeft της
συνέντευξης του Θανάση Παπακωνσταντίνου
στον Θάνο Ματζάνα, για την
Αυγή της Κυριακής, 23-24 Απριλίου

Απλή αφορμή – γιατί αιτίες υπάρχουν τόσες πολλές με όσα συμβαίνουν γύρω μας – για να μιλήσει κανείς με κάποιον σαν τον Θανάση ήταν η πρόσφατη κυκλοφορία του νέου του δίσκου «Ο Ελάχιστος Εαυτός». Θα πρότεινα σε όσους έχουν στο μυαλό τους τον προηγούμενο δίσκο του, το «Ο Σαμάνος», απλά να τον… ξεχάσουν πριν προσεγγίσουν τη νέα του δουλειά. Και αυτό γιατί δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερο διαφορετικοί, όσο παράδοξο και αν φαίνεται αυτό μιλώντας για τον ίδιο δημιουργό.

Καλώς ή κακώς ο δίσκος εκείνος είχε φτιαχτεί έχοντας κατά νου τον Διονύση Σαββόπουλο, το ότι τα περισσότερα τραγούδια του θα ερμήνευε ο τελευταίος και αυτό σημαίνει ότι λίγο – πολύ γράφτηκε στα μέτρα του (και κατά την άποψή μου κατέληξε να ανήκει πολύ περισσότερο στον Δ.Σ. παρά στον Θ.Π.). Αυτή τη φορά όμως ο Θανάσης έγραψε και πάλι όπως το κάνει από τότε που ξεκίνησε, πριν και επάνω απ’ όλα για να ικανοποιήσει το δικό του αισθητήριο… που ευτυχώς για την ελληνική μουσική είναι πολύ υψηλό και σχεδόν αλάθητο.

Αρκετά πιο εμπνευσμένος από το «Διάφανος», πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε το σχεδόν εμβληματικό ήδη «Αγρύπνια», το εμπλουτίζει με τη σχετικά πρόσφατη αγάπη του για την εξερεύνηση του ήχου ως μέσου που μας αποκάλυψε το θαυμάσιο – και εξ ολοκλήρου ηλεκτρονικό μα και instrumental – «Η Βροχή Από Κάτω» και πραγματώνει μια δουλειά συνόλου με μια σχετικά μεν ολιγομελή ομάδα μουσικών, που όμως η συνοχή αλλά και το επίπεδό της είναι σίγουρα ισάξιο της πιο ευάριθμης παλαιότερης μπάντας του, των εκπληκτικών Λαϊκεδέλικα.Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ένας δίσκος που, ακόμα και αν δεν είναι ήδη ο καλύτερος της χρονιάς, στο τέλος της θα βρίσκεται αβίαστα μέσα την πρώτη τριάδα…

– Θα ήθελες κατ’ αρχήν να πεις κάτι για την πρόσφατη μεγάλη απώλεια της ελληνικής μουσικής, τον θάνατο του Νίκου Παπάζογλου; 

– Ένας άνθρωπος με συνεπή πορεία, από το «Η Εκδίκηση Της Γυφτιάς» μέχρι τις τελευταίες του προσωπικές δουλειές, μια πορεία που προσέφερε πολλά στην ελληνική μουσική. Προσέφερε όμως και στους ομότεχνούς του βοηθώντας, ανοίγοντας τον δρόμο σε αρκετούς από αυτούς, ένας εκ των οποίων ήμουν κι εγώ. Να μην ξεχάσω βέβαια και το στούντιό του, το «Αγροτικόν», όπου όχι μόνον ηχογραφήθηκαν τόσοι σπουδαίοι δίσκοι, αλλά, όπως ξέρει όποιος είχε μπει εκεί, είχε μια ατμόσφαιρα σχεδόν μυσταγωγίας, η αίθουσα ηχογραφήσεων ήταν κυριολεκτικά σαν να αγκαλιάζει τους μουσικούς. Και βέβαια ο κόσμος τον αντάμειψε γενναιόδωρα για όλα αυτά με την τόση αγάπη που πάντα του έδειχνε…

… el 26 de abril de 1937 …

Επειδή σαν σήμερα γεννήθηκε ένα σύμβολο, επειδή με τα σύμβολα δεν τα πάμε πολύ καλά, αλλά επειδή μ’ αυτά λέμε γρήγορα, πολλά, χωρίς πολλά-πολλά… Continue reading the whole post →

… beyond religions and commodities!

122 χρόνια

… ο δολοφόνος σκοτώνει έναν, ο ήρωας πολλούς …

από την ταινία «Monsieur Verdoux» του 1947

Περικοπές στην εκπαίδευση… παντού!

…

Καλή επιστροφή, Ντέβα Παρινίτο…

Χαρά…

Μάτια που χαμογέλασαν πάνω από βδελυρούς λόγους και συγκαταβατικότητες, μαζί με κραυγές βίας κι απαξίωσης…

Κάτι μού ‘λεγε απ’ την πρώτη μέρα τ’ όνομα: «Υπατία»…

Οι ωραιότερες τηλεοπτικές εικόνες για καιρό!

ΤΙΠΟΤΑ, όμως, ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ!

… κι η Νταλάρα κομπορρημονεί!

Ημέρες «οργής»

Οι σημερινές δολοφονίες διαδηλωτών στην Assiriya του Ιράκ από πυρά αμερικανών πεζοναυτών και ιρακινών «πολιτοφυλάκων» δεν αποτελούν έγκλημα, χειρότερο μάλιστα από αυτά του Καντάφι και του Μουμπάρακ, αφού αυτοί που πυροβόλησαν είναι ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΤΟΧΗΣ;

Μεταδίδονται, όμως, ως «…διαδηλωτές που σκοτώθηκαν κυρίως από εξοστρακισμούς σφαιρών…«.

Για τους συνδικαλιστές στη Σαουδική Αραβία και την αντιμετώπισή τους από το σαουδαραβικό καθεστώς, απολύτως τίποτε!

«Δαχείρηση πληροφορίας» – άλλως «προπαγάνδα» – εν έτει 2011…

Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

«Κύριοι, οφείλετε να αντιμετωπίσετε τους ελαχίστους ταραξίας, οι οποίοι κάθονται στα σκαλοπάτια, μέσα εις τον περίβολον των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και, ασκούντες ψυχολογικήν βίαν επί της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων σπουδαστών, δεν τους επιτρέπουν να προσέλθουν εις τας αίθουσας και να παρακολουθήσουν το μάθημα. Αν νομίσετε ότι σας χρειάζεται βοήθεια, θα την ζητήσετε σεις και εγγράφως».

Γεώργιος Παπαδόπουλος,

ομιλία προς τις συγκλήτους των Πανεπιστημίων

στο κτίριο της Βουλής,

2 Μάρτη 1973

Μητροπολίτη Αλεξανδρούπολης κ.π. Άνθιμου: Άρθρο περί του λεγομένου φράκτη στον ποταμό Έβρο

Με το ακόλουθο κείμενο μπορείς να συμφωνείς, να διαφωνείς, μπορείς ν’ απαξιώνεις – ίσως – κάποιες αράδες… Να το αγνοήσεις, όμως, δεν μπορείς!

Ζούμε, όσοι κατοικούμε στον Έβρο, το δράμα της εισόδου των λαθρομεταναστών από την Τουρκία. Για την πατρίδα μας, το γεγονός αυτό είναι πρόβλημα που το διαπιστώνει αργότερα η πρωτεύουσα. Για μας όμως, τους Εβρίτες, είναι ένα καθημερινώς επαναλαμβανόμενο δράμα.

Αναφέρομαι στην αθρόα προσέλευση τόσων ανθρώπων, που άλλοτε κουβαλώντας στην πλάτη τους προσωπικές και εθνικές τραγωδίες κι άλλοτε τα βρέφη στην αγκαλιά τους, περνούν τα σύνορα, κακοποιημένοι, άρρωστοι με σοβαρές αρρώστιες, εξουθενωμένοι, μουσκεμένοι από τα νερά του ποταμού Έβρου.

Παλιότερα όσους πνίγονταν στα ορμητικά νερά του και τους ξέβραζε η θάλασσα, τους μετέφεραν στο νοσοκομείο Αλεξανδρουπόλεως. Είχα στείλει τότε μια αυτοσχέδια ευχή, επειδή μου ζητήθηκε, για να διαβάζεται στο νεκροτομείο, στην περίπτωση που δεν ήταν εύκολο να διαπιστωθεί από την περιτομή, η θρησκευτική προέλευση του νεκρού.

Ζήσαμε, πριν χρόνια, την αποκοπή, σε ναρκοπέδιο, των κάτω άκρων δύο 17χρονων παιδιών τα οποία φιλοξενήσαμε στο γηροκομείο της Μητροπόλεως για δύο χρόνια. Τελικά, τους αγοράσαμε τεχνητά μέλη, κατάφεραν να περπατήσουν και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, όπου εργάζονται μέχρι σήμερα.

Παρότρυνση και αυστηρή προειδοποίηση προς «βολεμένους»

Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δείς στον κόσμο…

Mahatma Gandhi

2010 in review

The stats helper monkeys at WordPress.com mulled over how this blog did in 2010, and here’s a high level summary of its overall blog health:

The Blog-Health-o-Meter™ reads Wow.

Crunchy numbers

A Boeing 747-400 passenger jet can hold 416 passengers. This blog was viewed about 7,100 times in 2010. That’s about 17 full 747s.

A helper monkey made this abstract painting, inspired by your stats:

In 2010, there were 114 new posts, growing the total archive of this blog to 167 posts. There were 84 pictures uploaded, taking up a total of 20mb. That’s about 2 pictures per week.

The busiest day of the year was December 6th with 269 views. The most popular post that day was …εγώ τρέχω; εσύ τρέχεις, αυτός τρέχει….

31 προς 1

Σε λίγο,

θα είμαστε οι ίδιοι,

θα μας ξημερώνουν τα ίδια,

θα σκεφτόμαστε ακόμα,

αλλά,

μέχρι να κινήσουμε,

μόνο οι αριθμοί θά ‘χουν αλλάξει, όχι ο χρόνος!

Αναλώσιμη νεανική επαναστατικότητα

Άρθρο του Wayne Spencer για το περιοδικό Adbusters (τεύχος 92, Νοε./Δεκ. 2010) που δημοσιεύθηκε στο tvxs.gr

Τα τελευταία 30 περίπου χρόνια, οι περισσότεροι έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν τις ανέσεις της συμμόρφωσης αντί για τους καρπούς της εξέγερσης. Έτσι, έχουν καταλήξει να ζουν άσχημες και ηλίθιες ζωές, σε άσχημα και ηλίθια μέρη και σε έναν πλανήτη που οδηγείται στο χείλος της καταστροφής από τις επίμονες προσπάθειες του καπιταλισμού να τους ταΐζει με νέες υποσχέσεις και αναλώσιμη ευτυχία.

Αλλά η ιδέα και μόνο του να χαραμίζει κανείς τη ζωή του δεν είναι και η καλύτερη, και έτσι οι απανταχού ευυπόληπτοι πολίτες έχουν κάνει αξιοσημείωτες προσπάθειες για αποφύγουν κάτι τέτοιο. Έχουν ανυψώσει περίτεχνα τείχη από ψέματα και αυταπάτες σε μια προσπάθεια να πείσουν τους εαυτούς τους και τους γύρω τους πως η δουλειά τους δεν είναι μια ασήμαντη ανοησία καθοδηγούμενη από άθλια αφεντικά για βλακώδεις σκοπούς, πως οι οικογένειές τους δεν είναι μια κοινή φυλακή αλληλοπεριφρόνησης, πως ο ελεύθερός τους χρόνος και οι φίλοι τους δεν είναι απλά μια συλλογή από ανούσια παιχνίδια και συμφέροντα, πως οι διακοπές τους δεν είναι κοινότοπα και ρυπογόνα σουλατσαρίσματα, πως η προσπάθειά τους να αποφύγουν τη χυδαιότητα της μάζας δεν είναι παντελώς υποκριτική και πως οι απολαύσεις τους δε είναι φρικτά αμελητέες.

… ανεξάρτητος βουλευτής Πρέβεζας!

…η Πρέβεζα εκλέγει δύο βουλευτές, έναν από κάθε ένα από τα «κυβερνητικά κόμματα» …

Αθήνα: Εκτός Κ.Ο. του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο Βαγγέλης Παπαχρήστος έπειτα από το «όχι» στο πολυνομοσχέδιο!

Στη διαγραφή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ οδήγησε τον βουλευτή Πρεβέζης του κόμματος Βαγγέλη Παπαχρήστο η επιλογή του να καταψηφίσει επί της αρχής το πολυνομοσχέδιο που περιλαμβάνει τις αλλαγές στα εργασιακά και τις ΔΕΚΟ.

Λίγο μετά την ολοκλήρωση της ονομαστικής ψηφοφορίας, ο Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος ανέγνωσε επιστολή του πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου που ανέφερε: «Ο βουλευτής Ευάγγελος Παπαχρήστος τίθεται εκτός ΚΟ του ΠΑΣΟΚ»… Continue reading →

Ο Daniel Cohn-Bendit, πάλι…

Περί μέλλοντος και Κόσμου

Ένας πολιτισμός που αφήνει ανικανοποίητους τόσους πολλούς απ’ όσους μετέχουν σ’ αυτόν και τους σπρώχνει σε εξέγερση, ούτε έχει, ούτε αξίζει να έχει προοπτική να υπάρχει για πολύν καιρό

Sigmund Freud

Η εκπομπή του ΡΧΣ "Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας" από το tvxs.gr

Δείτε την τελευταία εκπομπή του Σ. Κούλογλου στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα:

Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος: το χρονικό μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας

όπως αναδημοσιεύεται στο ΤVXS.gr.

…εγώ τρέχω; εσύ τρέχεις, αυτός τρέχει…

Εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση

H Iara Lee έρχεται για να συμμετάσχει στις πρώτες προβολές της ταινίας της και να συζητήσει γι αυτήν, για τα κινήματα αντίστασης σε όλο τον κόσμο, αλλά και για τη συγκλονιστική εμπειρία της στο Mavi Marmara.

Θα παρίσταται στην προβολή της Αθήνας, την Παρασκευή, 26 Νοεμβρίου, ώρα 20:00΄, στο Πάντειο, αμφιθέατρο «Σάκης Καράγιωργας» και στη Χαλκίδα, τη Δευτέρα 29 /11, ώρα 19:00, στη συνεδριακή αίθουσα της ΔΗΚΕΧ (Αβάντων 50). Θα ακολουθήσουν προβολές στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις.

Οι προβολές, καθώς και η πρόσκληση στη σκηνοθέτη εντάσσονται στο πλαίσιο σειράς εκδηλώσεων που οργανώνει η ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ (που δημιουργήθηκε από τη συνέλευση της Πρωτοβουλίας «Ενα Καράβι για τη Γάζα»), σε συνεργασία με τον παλαιστινιακό σύλλογο AL-AWDA (το δικαίωμα της επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων στις εστίες τους).

Η Iara Lee είναι εκείνη που κατάφερε να διασώσει, παρά τους συνεχείς ελέγχους, κινηματογραφικό υλικό διάρκειας μιας ώρας, από τη σφαγή στο Mavi Marmara, το πλοίο που δέχτηκε την πολύνεκρη επίθεση του ισραηλινού πολεμικού ναυτικού ενώ έπλεε σε διεθνή ύδατα μαζί με τα άλλα πλοία του Στόλου της Ελευθερίας, με στόχο να σπάσουν τον αποκλεισμό της Γάζας. Το υλικό αυτό, που αποκαλύπτει όλη τη θηριωδία του ισραηλινού στρατού, έχει ήδη κατατεθεί στην επιτροπή του ΟΗΕ που ερευνά τη σφαγή, ενώ θα αποτελέσει τη βάση για την επόμενη ταινία της Lee.

Καλούμε όσους και όσες αισθάνονται ως καθήκον τους τη στήριξη του Παλαιστινιακού αγώνα να ενωθούν μαζί μας δημιουργώντας ομάδες σε κάθε πόλη της χώρας!

… όταν περνούν …

… σ’ έβαλαν, παλικάρι, οι απογευματινές εφημερίδες πρωτοσέλιδο, μα δε διαβάζεσαι!

Δε διαβάζεσαι με κανέναν τρόπο από αυτούς που λάτρεψαν την «αρχοντιά» της κενότητας του «Μεγάλου Χατμάνου» (αν θυμάσαι… του Αβραμόπουλου!), το «καθαρό πρόσωπο» του τίποτα του «Κωστάκη του μικρού», τους «περισπούδαστους λόγους στην καθαρεύουσα» (περί όνου σκιάς) του «ανάδελφου Κυρίου με κάπα κεφαλαίο», τα «λαοφιλή συνθήματα» του λαοπλάνου Αντρέα, το «γλυκύτατο τσέβδισμα και την παιδικότητα του λόγου» του ΓΑΠ, τις «αλλαγές», τις «απαλλαγές», τις «σωτηρίες» και τα «λάβαρα»…

Αυτοί δε διαβάζουν μάτια – έτσι θυμωμένα κι αποφασισμένα – διαβάζουν γραβάτες! Και δεν ακούν τα τύμπανα της εφόδου σου, αλλά τις βραδυνές ειδήσεις, όπου – ξέρεις – είσαι ένας ακόμη από τους 20.000, 30.000, όσους, τέλος πάντων, μιας – ακόμη – συνήθους επετειακής εκδήλωσης!

Μα, να ξέρεις, μερικοί – και το χρωστάμε, ως δάσκαλοι, κάποιοι από εμάς – όταν «καλούμαστε να διαλέξουμε», σε διαλέγουμε λυσσασμένα ελπίζοντας:

Βαραββάν, Βαραββάν!

Έτσι, να κυλήσει ξανά η Ιστορία στον ήχο του τυμπάνου σου… Νά ‘σαι καλά, μωρέ!

Συνεταιριστική ΠΑράκαμψη ΜΕσαζόντων

ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΜΕΣΑΖΟΝΤΩΝ

… μια προσπάθεια για την οριζόντια δικτύωση της ευαίσθητης παραγωγής με την υπεύθυνη κατανάλωση (ή αντιστρόφως;) πέρα από εμπορευματικά δίκτυα και κανόνες «αγοράς»…

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

… πρέπει να διαμαρτυρηθώ έτσι, που ν’ ακούσει όλος ο κόσμος τη διαμαρτυρία μου, και θα το κάνω!

Herschel Grynszpan (Χέρσελ Γκρίνσπαν)

Τον Αύγουστο του 1938 η νατσιστική Γερμανία είχε ανακοινώσει, μέσω του ιδίου του Αδόλφου Χίτλερ, ότι θα επανελεχθούν οι άδειες παραμονής των ξένων/μεταναστών. Η Πολωνία – και άλλες χώρες – είχε ανακοινώσει ότι «δεν θα δεχθεί τους επαναπροωθούμενους, ούτε και αυτούς που έλκουν την καταγωγή τους από οικογένειες στην Πολωνία»…

Την 28η Οκτωβρίου η Γερμανοί «προώθησαν βιαίως και ασμένως» τους Πολωνούς (σλαβικής και εβραϊκής καταγωγής) στα σύνορα, όπου, βεβαίως, 8.000 Πολωνοί εβραϊκής καταγωγής παρέμειναν στη λεγόμενη «no man’s land» για καιρό…

Η Μπέρτα Γκρίνσπαν (Berta Grynszpan) – μία ανάμεσα στους εξορισμένους – έστειλε τότε μια κάρτα στον αδελφό της Herschel, 17 ετών, που ζούσε στο Παρίσι:

… κανείς δε μας ενημέρωσε τί συμβαίνει, αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι τέλειωσαν όλα… Δεν έχουμε καθόλου χρήματα. Μπορείς να μας στείλεις κάτι;

Ο Χέρσελ έλαβε την κάρτα στις 3 Νοέμβρη του 1938. Το πρωί της Δευτέρας, 7 Νοεμβρίου, αγόρασε ένα όπλο και σφαίρες και, ακολούθως, πήγε στη Γερμανική πρεσβεία, όπου ζήτησε να συναντήσει έναν αξιωματούχο. Όταν βρέθηκε στο γραφείο του Έρνστ φομ Ρατ (Ernst vom Rath) τον πυροβόλησε στ’ αχαμνά και αφέθηκε να συλληφθεί από τη γαλλική αστυνομία αδιαμαρτύρητα, ομολογώντας την ενέργειά του…

Στην τσέπη του είχε μια κάρτα:

Να με συγχωρήσει ο Θεός… πρέπει να διαμαρτυρηθώ έτσι, που ν’ ακούσει όλος ο κόσμος τη διαμαρτυρία μου, και θα το κάνω!

Ο φομ Ρατ πέθανε από τα τραύματά του στις 9 Νοεμβρίου…

Αυτό που ακολούθησε, μερικές ώρες αργότερα, στη νατσιστική Γερμανία έμελλε να μείνει στην παγκόσμια μνήμη ως «η νύχτα των κρυστάλλων (Kristallnacht)»…

Από τις 10:30΄ μμ, μόλις δύο ώρες μετά τη δημοσίευση του θανάτου του φομ Ρατ, μέχρι τις 1:20΄ πμ της 10ης Νοεμβρίου – όπου εξόρμησαν, πλέον, και τα SS – χιλιάδες φανατισμένοι Γερμανοί ξεχύθηκαν εναντίον των εβραϊκής καταγωγής συμπολιτών τους σπάζοντας, καίγοντας, αλλά και συλλαμβάνοντας και συγκεντρώνοντάς τους: εκεί, γύρω στις 1:20΄, ο Ράινχαρντ Χάιντριχ (Reinhard Heydrich) είχε επειγόντως ειδοποιήσει την αστυνομία και τα Τάγματα Εφόδου (SA) «να φροντίσουν ώστε  όποιες επιχειρήσεις και ιδιοκτησίες μη-εβραίων να προστατευτούν«, αλλά και να ληφθεί μέριμνα για το «εβραϊκό ζήτημα»…

Όποιες ομοιότητες με την πρόσφατη πραγματικότητα είναι, βεβαίως, συμπτωματικές…!

«δε χωράει, πλέον» ο Ιός της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ»

Τελικά ο «Ιός» δεν έκλεισε τα είκοσι ένα του χρόνια. Η στήλη που ξεκίνησε ως τετρασέλιδο ένθετο στην «Κ.Ε.», τον Μάιο του 1990, έφτασε στο τέλος της.
Επί δύο δεκαετίες ως συντάκτες του «Ιού» εργαστήκαμε στο καθημερινό και στο κυριακάτικο φύλλο κάτω από συνθήκες πρωτόγνωρες στον ελληνικό τύπο. Συναντήσαμε απόλυτη ελευθερία στην επιλογή των θεμάτων και τη διεξαγωγή των ερευνών μας, ενώ δεν μας έλειψε ποτέ η στήριξη της εφημερίδας ακόμα και στα πιο δύσκολα θέματα.
Τα κείμενα, η σελιδοποίηση, η επιλογή των τίτλων και των φωτογραφιών υπήρξαν πάντοτε αποκλειστικά δική μας αρμοδιότητα. Εγινε σεβαστή και η ιδιότυπη λειτουργία μας ως ενιαίας και αυτόνομης ερευνητικής ομάδας χωρίς εσωτερική ιεραρχία, κάτι που δεν έχει επίσης προηγούμενο σε ελληνικό μέσο ενημέρωσης.
Ο νέος σχεδιασμός της εφημερίδας δυστυχώς δεν χωράει τον «Ιό». Γνωρίζουμε ότι θα χαρούν οι άσπονδοι φίλοι μας και θα λυπηθούν οι πολλοί σταθεροί μας αναγνώστες. Το μόνο που μπορούμε να τους πούμε είναι ότι οι εκατοντάδες έρευνες του «Ιού» βρίσκονται ήδη αναρτημένες στον ιστότοπό μας (www.iospresss.gr), έτσι ώστε να μπορεί καθένας να κρίνει αν άξιζε ή όχι να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια.

Οι μέχρι χτες «φορείς του Ιού» και από σήμερα απλώς συντάκτες της «Ε», Τάσος Κωστόπουλος, Δημήτρης Τρίμης, Άντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς.

Αντιφασιστικό μανιφέστο

Τι να της κάνω της καρδιάς της παραπονεμένης;

Βολές με κάνει και γελώ, βολές κι αναστενάζω.

Για να αποθάνω, δεν μπορώ, να ζήσω, πώς να ζήσω;

Να πάνω σ’ άλλο σύνορο και σ’ άλλο βιλαέτι,

ξένος κι εδώ, ξένος κι εκεί, κι όπου κι αν πάω ξένος.

Ηπειρώτικο, Της Ξενιτιάς

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ!

Υποστηρίζουμε την εκστρατεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα «ΕΥΡΩΠΗ! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ» καθώς μαζί πρέπει να σταματήσουμε τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να σταματήσει τη διάθεση οικονομικά προσιτών αντίγραφων φαρμάκων για εκατομμύρια ανθρώπους στις φτωχές χώρες.

Αυτή τη στιγμή 8 στους 10 ασθενείς με HIV/AIDS λαμβάνουν θεραπεία με προσιτά σωτήρια φάρμακα που παρασκευάζονται στην Ινδία, αλλά εάν οι διαστρεφόμενες πολιτικές της Ευρώπης υπερισχύσουν, τότε η διάθεση αυτών των φαρμάκων θα σταματήσει για πάντα. Επίσης, θα επηρεαστεί σοβαρά και το έργο και η προσπάθεια των ΓΧΣ καθώς το 80% των ασθενών μας με AIDS εξαρτώνται για τη θεραπεία τους από αυτά τα προσιτά φάρμακα.

Βοηθήστε, λοιπόν, τους ΓΧΣ να δράσουν άμεσα στέλνοντας μια επιστολή στον Επίτροπο της Ε.Ε που είναι αρμόδιος για θέματα εμπορίου ζητώντας να σταματήσουν οι πολιτικές που θέτουν το εμπόριο πάνω από την ανθρώπινη ζωή.

Για να υποστηρίξετε την εκστρατεία σήμερα και να στείλετε την επιστολή στον Επίτροπο Εμπορίου της Ε.Ε., Karel de Guch, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: https://action.msf.org

Η τέχνη της μαντικής!

Αναδημοσιεύω από την επισήμανση του indy.gr

Κρατήστε τό

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/10/blog-post_7327.html

Τετάρτη, 6 Οκτωβρίου 2010 by giorgis ·

 

Ετικέτες «Αντιτρομοκρατική»

Αν παραμονές αυτοδιοικητικών εκλογών σκάσει ιστορία κατά την οποία η «αντιτρομοκρατική» θα παρουσιάζετε να έχει εξουδετερώσει οργάνωση ένοπλης μειοψηφικής βίας, θα έχουμε μαντικό κληρονομικό χάρισμα αφού σας το λέμε από τώρα.

Κρατήστε το αυτό που γράφουμε…

Σαν σήμερα, στην Τρίπολη του 1896…

Πρέβεζα, απέναντι από τη Μαργαρώνα, 21 Ιουλίου 1928, γύρω στις 5 μ.μ.

Πώς να γιορτάσεις «γενέθλια» για τον πιο άγνωστο (σοβαρά!) από τους διάσημους αυτόχειρες;

Πολλοί απέκδυσαν τον ποιητή απ’ τον βίο του, παλεύοντας να στριμώξουν τον άνθρωπο Καρυωτάκη στην ποίησή του, για να φτάσει ο Γ.Π. Σαββίδης να παρακαλά, το 1993,

καιρός είναι να πάψει να μας απασχολεί η σπειροχαίτη του Καρυωτάκη […] κι ακόμα λιγότερο η αυτοκτονία του […!]

Θέλουμε δε θέλουμε, το 1922, κατά πώς φαίνεται, έμαθε ο Καρυωτάκης ότι πάσχει από σύφιλη – ανίατη την εποχή εκείνη – αλλά ο κατοπινός του βίος δεν υποδεικνύει ότι αυτό έκαμψε την όποια δράση του!

Τον ίδιο χρόνο ξεκινά η σχέση Κώστα Καρυωτάκη – Μαρίας Πολυδούρη (δημοσίων υπαλλήλων και των δύο), που λήγει – με έχθρητα, αλλά τελικά χωρίς, όπως φαίνεται, να χαλάσει η φιλία τους – ήδη, το 1924!

Μέρες πού ‘ναι, με την απαξίωση των δημοσίων υπαλλήλων, ας μάθουμε…

… «σας ξεσηκώνει»!

Λίγο πριν ξεκινήσει η «διακαναλική»… μια τελευταία διαφήμιση στο MEGA… για ενισχυτικό της ανδρικής ενεργητικότητας:

«βγείτε νικητές σε κάθε γύρο (!)… σας ξεσηκώνει!«…

Τυχαίο;

Για εκείνα που δε θα χάσουμε…

Αν έπαυ’ η βροχή από βραδύς

Πόσα, αλήθεια, χαμένα ουράνια τόξα!

© AS 2010

Μας συμπονά ακόμα κι ο Θεός…

Δεν είναι της ώρας και της αρμοδιότητάς μας ν’ ανοίξουμε επί πλέον θέματα. Για τους λίγους, ο παράδεισος κι η κόλαση διαρκούν όσο η σύντομη επίγεια παρουσία μας, παρά το βαθύ φονταμενταλισμό που συνειδητά καλλιεργεί σκόπιμα – από γεννήσεως μέχρι θανάτου – το επίσημο (και τύποις δημοκρατικά ανεξίθρησκο) κράτος. Γιατί ένας, και μεταφυσικά, φοβισμένος πολίτης είναι πάντοτε χρήσιμο εργαλείο στην αναπαραγωγή της εξουσίας. Κάποιοι, πονηρότεροι, κρατούν πισινή για πράγματα αναπόδεικτα μεν αλλά ενδεχομένως υπαρκτά στο βάθος τ’ ουρανού. Άλλωστε με τους εν ενεργεία μεσσίες δεν τα πήγαινε και άσχημα ο κόσμος, ακόμα και της αριστεράς. Τέλος, το πλήθος των συμπατριωτών μας που «έτσι τα βρήκε» κι έτσι θέλει «να τ’ αφήσει», σκέφτεται πως επιβάλλεται να τα ’χουμε καλά με τις αρχές: θρησκευτικές, συνδικαλιστικές, κομματικές· συναισθάνεται το δέος και μεταφέρει και στα παιδιά μας την άποψη «πως η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα». Έτσι συνεχίζεται στους αιώνες να σταυροκοπιέται η ογδοντάχρονη θειά μου με το γνωστό «Ιησούς χριστός νικά / κι όλα τα κακά σκορπά», συμπίπτουσα απολύτως στο δίστιχο, με τη σαραντάχρονη ιστορικό στη βιβλιοθήκη της Βουλής.

Αύριο, Δευτέρα 11/10/2010, αναμένεται να εκδοθεί η απόφαση για τη δολοφονία του Aλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Εκδίδεται αύριο, από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Άμφισσας, η απόφαση για τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου μαθητή, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Η δίκη είχε ξεκινήσει στις 15 Φεβρουαρίου και είχε ολοκληρωθεί στις 24 Σεπτεμβρίου, ύστερα από 84 συνεδριάσεις.

Ο εισαγγελέας της Έδρας, Χαράλαμπος Λακαφώσης, έχει εισηγηθεί την ενοχή και των δύο κατηγορουμένων, Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη, σύμφωνα με το κατηγορητήριο και χωρίς ελαφρυντικά.

Αν η πρόταση του εισαγγελέα γίνει δεκτή, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας – που κατηγορείται για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο – αντιμετωπίζει ποινή ισόβιας κάθειρξης. Ο συγκατηγορούμενός του – που κατηγορείται για απλή συνέργεια – αντιμετωπίζει κάθειρξη από δέκα έως είκοσι χρόνια…

Μαριναλέντα, όπως λέμε «τω όντι ουτοπία»

Βαδίζοντας προς τις δημοτικές εκλογές, διαβάζω κάποια πράγματα που αναφέρονται στην ιστοσελίδα της κοινότητας της Μαριναλέντα, µιας κοινότητας 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, που δεν έχει ανεργία, δεν έχει παπάδες κι αστυνοµικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται µε 15 € το µήνα… Η αυτονομία και η αυτοοργάνωση, αλλά και το δυνάμωμα της κοινωνικής αλληλεγγύης, προέκυψαν ως φυσιολογικά και προφανή, λέει:

Ενόσω παλεύαμε για τη γη, για τη βιομηχανία, για την εργασία, συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχαν άλλα βασικά δικαιώματα που έπρεπε να κατακτήσουμε. Και η πρώτη ανάγκη που εντοπίσαμε ήταν η έλλειψη κατοικίας, αλλά συνειδητοποιήσαμε και ότι οι ηλικιωμένοι δεν είχαν ένα μέρος να σταθούν – μετά από τόσα χρόνια αγώνα και στερήσεων – ούτε υπήρχε κέντρο υγείας, ούτε παιδικός σταθμός, ούτε αθλητικές εγκαταστάσεις, και οι δρόμοι ήταν χωρίς άσφαλτο και χωρίς φως…

Όταν λέμε Κοινωνική Δημοκρατία εννοούμε την πρόσβαση όλων ανεξαιρέτως των κατοίκων του χωριού μας στα αγαθά κοινής ωφέλειας, χωρίς περιορισμούς. Πάντα σκεφτόμασταν ότι η ελευθερία χωρίς ισότητα είναι άχρηστη και ότι η δημοκρατία χωρίς συγκεκριμένα κοινωνικά αγαθά κοινής ωφέλειας για τον κόσμο είναι μια λέξη χωρίς περιεχόμενο και μια εξαπάτηση, που προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι είναι μέρος ενός συλλογικού εγχειρήματος, ενώ στην πραγματικότητα απαξίωνει και αποκλείει αυτούς τους ίδιους ανθρώπους.

Φάνηκε ότι σε αυτό το πεδίο δεν θα έπρεπε να υπάρχουν περιορισμοί. Τα συλλογικά αγαθά είναι κάτι που θα πρέπει ο ίδιος ο λαός να ονειρευτεί και να μετατρέψει σε πραγματικότητα μέσα από τον αγώνα, γιατί καμία από τις προσδοκίες του λαού, όσο απρόσιτη και αν φαντάζει, δεν πρέπει να είναι απορριπτέα στην σκέψη ή στην πράξη από την αριστερά, αν αυτή η αριστερά είναι πραγματικά επαναστατική…

Ένα “μη πολιτικό” κείμενο για την πολιτική και την περηφάνια μας…

Το κείμενο που ακολουθεί το έστειλε ο Θόδωρος Τσελεπής – ηλεκτροσυγκολλητής και πρόεδρος του εργοταξιακού σωματείου της γαλλικής κατασκευαστικής εταιρίας VINCI – στις εφημερίδες “Αυγή”, “Δρόμο της Αριστεράς”, “Εποχή” και “Πριν”, αλλά και στον «Ροσινάντε», για συμβολική κοινή δημοσίευση σε αυτές. Οι συγκεκριμένες εφημερίδες ήταν εκείνες που είχαν ενημερώσει με δημοσιεύματά τους για την απεργία του Σωματείου «Η Γαλαρία» των εργατοτεχνιτών και υπαλλήλων εργαζομένων στην κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου Ελευσίνα – Κόρινθος – Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα την περασμένη Τετάρτη, 1^η Σεπτεμβρίου 2010, που διεκδικήσαν τα δικαιώματά τους καθώς και την παύση της εργοδοτικής τρομοκρατίας:

«Χειμώνας του ΄85 στη Θεσσαλονίκη. Απεργία των σκουπιδιάρηδων (έτσι τους λέγαμε τότε).

Εγώ 15χρονος κνίτης, μαθητής λυκείου. Πιασμένος σε «αλυσίδα» με συντρόφους μεγαλύτερους, να προσπαθούμε να εμποδίσουμε τους στρατιώτες να μαζέψουν τα σκουπίδια. Ντρεπόμουν. Αλλά πιο πολύ ντρεπόμουν να πω πως ντρεπόμουν.

Τα χρόνια πέρασαν. Έχω 2 γιους, ο ένας 15χρονος. Δεν είμαι πλέον κνίτης, είμαι ένας ανένταχτος – αντιεξουσιαστής – αριστερός τρομάρα μου, που ψάχνει την Αριστερά. Χρόνια τώρα με στήνει στο ραντεβού, αλλά εγώ επιμένω να την περιμένω.

Σεπτέμβριος του 2010, Αχαΐα. 40χρονος πλέον, πρόεδρος του Σωματείου «Η Γαλαρία», ηλεκτροσυγκολλητής, εργαζόμενος στη VINCI. Την Τετάρτη είχαμε απεργία. Τα αίτια πολλά. Τα αιτήματα διάφορα. Καλύτερες συνθήκες, επιδόματα, τρομοκρατία, εκβιασμοί…

Λίγο πριν ξημερώσει, άρχισαν να έρχονται στα τούνελ κάτι «παλιόπαιδα» με μηχανές και αυτοκίνητα. Κάτι αξύριστα αγόρια με χαίτη και σκουλαρίκια. Ο Νίκος (μεγαλύτερος αυτός) και η Σοφία από το συντονιστικό. Πέρναγε η ώρα και έρχονταν όλο και περισσότερα λιανόπαιδα. Και μαζί κορίτσια, όμορφα κορίτσια. Και στάθηκαν μαζί μας στην πύλη. Δεν ήθελαν να τους κεράσουμε ούτε καφέ. Ένιωθαν πως έκαναν το χρέος τους.

Οι συνάδελφοί μου τα έχασαν. Ντρέπονταν που δεν ήταν όλοι οι εργαζόμενοι που απεργούσαν μαζί μας. Και ήθελαν να αγκαλιάσουν όλα αυτά τα παιδιά που στέκονταν μαζί μας χωρίς να ξέρουν ούτε το όνομα μας.

Τετάρτη 1 Σεπτέμβρη 2010: η ωραιότερη μέρα της ζωής μου. Δεν κερδίσαμε τίποτα. Δεν ξέρω αν θα κερδίσουμε τίποτα και στο μέλλον. Όμως για πρώτη φορά δεν ένιωσα μόνος. Ένιωσα, όμως, σύντροφος. Πόσο καιρό είχα να πω αυτή τη λέξη. Για ένα διάστημα ντρεπόμουν να την ξεστομίσω. Την είχαν κουρελιάσει γραφειοκράτες, καρεκλοκένταυροι και εργατοπατέρες. Αυτοί όμως ήταν πραγματικοί Σύντροφοι.

Ήταν οι Σύντροφοί μου που δουλεύουμε μαζί στις γαλαρίες και στα συνεργεία της VINCI. Ήταν οι Σύντροφοί μου από διάφορους χώρους, νέα παιδιά που βοήθησαν να πετύχει η απεργία και να μην δουλέψει κανείς.

Λυπάμαι συνάδελφοι αν δεν μπορέσει να κερδίσει το Σωματείο ένα επίδομα παραπάνω, αλλά κερδίσαμε σε ανθρωπιά αξιοπρέπεια και κυρίως αλληλεγγύη.
Δεν ξέρω πόσα από αυτά τα παιδιά θα κάνουν καριέρα, θα αποχτήσουν χρήμα, θα γίνουν πρώην αντιεξουσιαστές, πρώην αριστεροί, οικογενειάρχες με εξοχικό και γκόμενα. Ίσως όλα, ίσως κανένα. Μα θα έρθουν άλλα στη θέση τους και στην θέση μας. Και η ζωή θα συνεχίζεται με τους λίγους ρομαντικούς να παλεύουν για μια καλύτερη ζωή.

Συγνώμη παιδιά που δεν ξέρω τα ονόματα σας, αλλά σας ευχαριστώ και εγώ και οι συνάδελφοι μου. Συγνώμη και σε όσους περίμεναν να διαβάσουν ένα «πολιτικό» κείμενο.

ΥΓ: Ραντεβού, ρε μαλλιάδες, στην Δ.Ε.Θ. και μακριά από γραφειοκράτες. Να ξέρατε τι χάσατε όσοι δεν ήσασταν μαζί μας. Και σεις ποντικοί που περιμένετε στη γωνία την προσωπική μου άποψη εξέφρασα στο κείμενο αυτό.»

Τσελεπής Θόδωρος
Ηλεκτροσυγκολλητής,
πρόεδρος σωματείου «Γαλαρία»

Περί αντιπροσωπευτικότητας και μηχανισμών: «Γιατί δε βάζουν τη μάνα μου;»

Δημοσίευση του Κώστα Κρεμμύδα, στη στήλη «ΞΟΥΘΟΥ ΚΑΙ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ ΓΩΝΙΑ», την Κυριακή, 05 Σεπτεμβρίου 2010

Τα πολλά ονόματα που έπεσαν στο τραπέζι των υπεύθυνων του εκλογικού σχεδιασμού [στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ] – πόσο υπεύθυνοι και ποιος σχεδιασμός; αλλά αυτό είναι άλλο θέμα – προσφέρονται για πολλαπλές αναγνώσεις: ευρύτητα του αριστερού πνεύματος, ή ένδεια της αριστεράς και καιροσκοπισμός της, έντονο ενδιαφέρον για την τοπική αυτοδιοίκηση, ή βαρετός μπελάς και πρέπει να ξεμπερδεύουμε, μειωμένα αντανακλαστικά για διαβλητά πρόσωπα, ή μήπως μεγαλοψυχία απέναντι σε κάθε καρυδιάς πασόκο (αρκεί για μια στιγμή να ψέλλισε κριτικά), ενδελεχής και σε βάθος σχεδιασμός υποψηφιοτήτων, ή η συνήθης άρπα κόλα κι όποιον πάρει ο χάρος… είναι μερικές από τις σκέψεις του νουνεχή πολίτη.
Κι όμως μονάχα το όνομα της μάνας μου δεν έπαιξε στη τόση ονοματολογία, παρότι διαθέτει όλα τα προσόντα: δεν φέρει το επώνυμο Αλαβάνου, δεν έγινε βουλευτής επειδή κάπου πέταξε ένα ακόντιο κάποτε, δεν έγραψε επιστημονικά συγγράμματα 1500 σελίδων (όταν τα βιβλία χρεώνονταν με τον όγκο τους), αντιγράφοντας από τα ΦΕΚ «Το νομοθετικό έργο πριν και μετά τη 18η Οκτωβρίου 1981», δεν αντάλλασσε κομπλιμέντα με τον Αυτιά, δεν έγινε μαϊντανός στα κανάλια, δεν εκμεταλλεύτηκε εργαζόμενους με φασόν μαζικές αγωγές, δεν υπήρξε ισόβια πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, δεν έγραψε τραγουδάκια (για να δίνει μετά δισέλιδες συνεντεύξεις ειρωνευόμενη κι από πάνω όσους βιάστηκαν να της δώσουν αξία).

Άλλωστε η μάνα μου είναι πολύ αξιοπρεπής για να χαρακτηρίσει «πλεκτάνες και συκοφαντίες» μια πρόταση (στις τόσες χιλιάδες) για το δήμο της Αθήνας. Διαθέτει παιδεία, μολονότι της γ’ δημοτικού, για ν’ αποκαλέσει «ανέραστους, μαντρόσκυλα και υστερικά πεκινουά», τους συνομιλητές της. Οικοκυρά ούσα δεν κινδυνεύει να εκτεθεί ή και να χάσει τη δουλειά της, ακόμα κι αν της γίνει πρόταση κι ύστερα ο πρόεδρος την αποσύρει…

Περί «προβάτου»…

από το «Πάρε-Δώσε»

Ιστορική και λογοτεχνική διαλεκτική για την “οργάνωση” και τις “συλλογικότητες”, με αφορμή το έργο του Στρατή Τσίρκα

δημοσίευση, του Παναγιώτη Φραντζή, την Κυριακή, 8 Αυγούστου 2010

_____________________________________

Η «Λέσχη» της πολιτικής συλλογικότητας

Πενήντα χρόνια μετά την πρώτη της έκδοση, «Η Λέσχη», του Στρατή Τσίρκα, και ολόκληρη η τριλογία «Ακυβέρνητες πολιτείες», έχει καινούργια πράγματα να μας πει. Ειδικά, πάνω στο θέμα της πολιτικής ένταξης και της σχέσης ηγεσίας, διανόησης, κομματικότητας. Πέρα από την τυπική λογική της αντιπαράθεσης διανοούμενων – κομματικών καθοδηγητών και υπέρ της επιλογής ενός συντροφικού επαναστατικού δρόμου.

Ποιος δεν διάβασε σωστά το έργο του Τσίρκα;

Στις 5 Αυγούστου 1960 τελειώνει το γράψιμο της «Λέσχης» ο Στρατής Τσίρκας, όπως δηλώνει στο τέλος του μυθιστορήματος με πλάγια τυπογραφικά στοιχεία. Βασισμένο σε βιώματά του, μεταπλασμένα στο εργαστήρι της συγγραφής, το βιβλίο ξαναζωντανεύει την Παλαιστίνη ως τόπο προσφυγιάς την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και αν ο συγγραφέας χρειάστηκε περίπου είκοσι χρόνια για να κάνει λογοτεχνία την ιστορία που έζησε – μιλώντας για τη δική του αλήθεια με όρους τέχνης – τί μπορούμε εμείς να διαβάσουμε πενήντα χρόνια μετά την πρώτη εκτύπωση;

Όλη η τριλογία «Ακυβέρνητες πολιτείες» – θα ακολουθήσουν η «Αριάγνη» του Καΐρου και η «Νυχτερίδα» της Αλεξάνδρειας – αντέχει στο χρόνο και συναρπάζει. Κάθε ανάγνωση αποκαλύπτει καινούργια πράγματα, άλλα επίπεδα. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με τις αρετές του έργου σε αισθητικό και φιλολογικό επίπεδο, με την πρωτότυπη τεχνική του στην αφήγηση, θα αγνοήσουμε, επίσης, το έντονο ερωτικό στοιχείο και τις πυκνές λογοτεχνικές αναφορές, για να ασχοληθούμε με το πρόβλημα του πολιτικού, και ειδικότερα με την πλευρά της κομματικής λειτουργίας – όπως αυτή απεικονίζεται κυρίως στη «Λέσχη» και στο δεύτερο τόμο της τριλογίας, την «Αριάγνη».

Στους κομματικούς διώκτες του ο Τσίρκας, που καταδικάστηκε σε διαγραφή από την Κομματική Οργάνωση Αλεξάνδρειας μετά την άρνησή του να αποκηρύξει τη «Λέσχη», έλεγε ότι δεν διαβάζουν σωστά: «Σταθείτε, τους λέω, δε διαβάζετε σωστά. Και γιατί βιαζόσαστε; Τώρα γράφω το δεύτερο μέρος, θα υπάρξει και τρίτο, αν ζήσω. Τότε θα καταλάβετε καλύτερα».
Η κριτική δικαίωσε τον Τσίρκα, με τη μέγιστη συμβολή της φίλης του και μελετήτριας του έργου του, Χρύσας Προκοπάκη…

Σήμερα, μπροστά σε νέες ιστορικές αναμετρήσεις, έρχονται στην επιφάνεια αποσιωπημένες πλευρές της περιόδου της αποτίμησης της ήττας. Δεν αρκεί να επιμείνουμε στην αντίθεση του διανοούμενου ήρωα Μάνου Σιμωνίδη (Σ.) με τον κομματικό καθοδηγητή Ανθρωπάκι (Α.) – αλλά οφείλουμε να ξαναδούμε και τους δυο μέσα σε νέο πρίσμα. Να μικρύνουμε την αντιπαλότητά τους και να τους μεγαλώσουμε μαζί και τους δυο, βγάζοντας από την αφάνεια το τρίτο πρόσωπο, τον καταλυτικό Φάνη.

Απέναντι στις αναγνώσεις που ρίχνουν άγκυρα στην ήττα του κινήματος και που στα κρισιακά φαινόμενα στις γραμμές του βλέπουν την κατάρρευση της δυνατότητας της συντροφικότητας (προτείνοντας, επιπλέον, έναν ατομικό δρόμο στοχασμού χωρίς ανατρεπτική πράξη), χρειάζεται να ξαναδιαβάσουμε τη «Λέσχη» και την τριλογία εκείνων που αντιστέκονται, εκείνων που τολμούν να αναμετρηθούν με τις αδυναμίες τους και την ίδια την ιστορία για μια νέα έκβαση όλων των συλλογικών στοιχημάτων. Συνεχίστε την ανάγνωση ‘Ιστορική και λογοτεχνική διαλεκτική για την “οργάνωση” και τις “συλλογικότητες”, με αφορμή το έργο του Στρατή Τσίρκα’

Μυστικά και ψέματα πίσω από τα στοιχεία για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, το μέγεθος του κράτους και τη δίψα της τρόικας για απολύσεις

δημοσίευση στο «δρόμο της αριστεράς«, του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.

Με περισσή σπουδή ανακοίνωσαν, την περασμένη εβδομάδα, οι υπουργοί Οικονομικών και Εσωτερικών τα αποτελέσματα της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων. Η διαδικασία παρουσιάστηκε σαν έργο τιτάνιο, λες και όλη η λειτουργία της δημόσιας διοίκησης εξαρτιόταν από τη γνώση του ακριβούς αριθμού των λειτουργών της. Η επιλογή περιελάμβανε πολλές γκρίζες ζώνες, ως προς τη σκοπιμότητά της, μια και η καταγραφή μπορούσε να γίνει και με τα στοιχεία που ήδη διέθεταν οι διευθύνσεις προσωπικού υπουργείων και άλλων φορέων του Δημοσίου. Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα ελάχιστα αποκλίνουν από αυτά που, κατά καιρούς, έχει παρουσιάσει η ίδια η ΑΔΕΔΥ.

Είναι προφανές ότι η, φαραωνικής έμπνευσης, διαδικασία περιείχε, εξαρχής, ένα στόχο: να συντηρήσει και να επιβεβαιώσει τους συνήθεις αστικούς μύθους περί διόγκωσης του απεχθούς κράτους, στην οποία μάλιστα ερρίφθη το ανάθεμα της δημοσιονομικής κρίσης.

Το προηγούμενο διάστημα ακούστηκαν εξωφρενικά πράγματα περί 1,5 εκατομμυρίου υπαλλήλων του δημοσίου τομέα και περί ελληνικής εξαίρεσης στον πανευρωπαϊκό κανόνα του «λιτού» κράτους, ενώ σε ευρύτατα στρώματα της κοινωνίας – χάρη και στη ρητορική των ΜΜΕ – εμπεδώθηκε αντίληψη περί προνομιούχων και παρασιτούντων υπαλλήλων. Αντίληψη που διευκόλυνε την ευθεία επίθεση στο εισόδημα και σε στοιχειώδη δικαιώματά τους.
Προφανώς, η επιχείρηση αποψίλωσης των δικαιωμάτων έχει και δεύτερο μέρος. Ωστόσο, η ανακοίνωση των τελικών στοιχείων της απογραφής του δημοσίου αποκάλυψε μερικές κρίσιμες (και χρήσιμες) λαθροχειρίες.

Πρώτον, παρά τις προσπάθειες να διογκωθεί ο αριθμός των απασχολούμενων στο Δημόσιο με την προσθήκη αιρετών (π.χ. βουλευτών και δημοτικών συμβούλων!), συμβασιούχων (ακόμη και αυτών που οι συμβάσεις τους λήγουν), το τελικό αποτέλεσμα δεν παράγει τις επιδιωκόμενες εντυπώσεις. Το σύνολο των μισθοδοτούμεων από τον προϋπολογισμό είναι 738.000, ενώ μια πιο ακριβής προσέγγιση, δηλαδή με την εξαίρεση των ένστολων του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας, περιορίζει τον αριθμό των πολιτικών υπαλλήλων στους 461.000.

Δεύτερον, η επιχείρηση να εμφανιστεί η Ελλάδα ως η παγκόσμια εξαίρεση του κανόνα της ιδιωτικής οικονομίας, ώς το τελευταίο προπύργιο «υπαρκτού σοσιαλισμού», δεν ευδοκίμησε. Στον πίνακα που παραθέτουμε παρουσιάζονται τα στοιχεία για τον πληθυσμό, τη γενική απασχόληση και την απασχόληση στον δημόσιο τομέα στις 16 χώρες της Ευρωζώνης, τρεις χώρες της Ε.Ε. εκτός ευρώ, καθώς και τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Τα στοιχεία προέρχονται από τη βάση δεδομένων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας  Laborsta.

Χώρα	Πληθυσμός	Σύνολο απασχολούμενων	Απασχολούμενοι στη δημόσια διοίκηση	(σύνολο δημόσιου τομέα)	Ποσοστό Δ.Υ. στο σύνολο των απασχολούμενων
Αυστρία	8.316.487	4.090.000	476.900		11,6%
Βέλγιο	10.666.866	3.357.000	756.300	(905.500)	22,5%
Φινλανδία	5.289.128	2.492.000	666.000		26,7%
Γαλλία	63.392.140	23.141.000	6.033.000	(6.718.000)	26%
Γερμανία	82.314.906	39.768.000	4.060.000	(5.692.000)	10,2%
Ελλάδα	11.125.179	4.582.500	392.000	(1.022.100)	8,5%
Ιρλανδία	4.234.848	2.108.500	331.600	(373.300)	15,7%
Ιταλία	59.131.287	24.996.300	3.611.000	(3.611.000)	14,4%
Κύπρος	821.622	381.900	57.100	(67.100)	14,9%
Λουξεμβούργο	476.200	348.700	37.000	(-)	10,7%
Μάλτα	404.902	152.500	42.300	(46.900)	27,7%
Ολλανδία	12.471.968	6.753.900	1.069.900	(1.821.600)	15,8%
Πορτογαλία	10.599.095	5.197.800	677.900	(-)	13,04%
Σλοβακία	5.379.455	2.280.000	287.000	(519.200)	12,5%
Σλοβενία	2.013.597	847.100	153.666	(236.400)	18,1%
Ισπανία	45.116.894	20.257.600	2.799.100	(2.959.600)	13,8%
Δανία	5.519.257	2.857.600	840.900	(922.900)	29,4%
Σουηδία	9.259.044	3.742.500	1.267.400	(-)	33,8%
Βρετανία	61.113.205	28.964.000	15.502.000	(5.850.000)	18,9%
HΠΑ	307.212.123	137.066.000	22.500.000		16,4%
Καναδάς	33.487.208	17.125.800	3.011.600	(3.312.506)	17,8%

Στον πίνακα καταγράφονται τα στοιχεία για τον πληθυσμό (με πηγή της επίσημες ιστοσελίδες των κρατών), τη γενική απασχόληση (σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) και την απασχόληση στο Δημόσιο (περιλαμβάνονται η κεντρική και οι περιφερειακές διοικήσεις, οι ΟΤΑ, οι οργανισμοί κοινωνικής πρόνοιας κ.ά.). Σε παρένθεση, στην πέμπτη στήλη, τίθεται ο αριθμός των απασχολουμένων στο σύνολο του δημοσίου τομέα (όπου είναι διαθέσιμος), δηλαδή και στις επιχειρήσεις με κρατική ιδιοκτησία ή συμμετοχή. Τα στοιχεία προέρχονται από τη βάση δεδομένων του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), τη Laborsta, και είναι τα τελευταία διαθέσιμα (2008). Για την Ελλάδα χρησιμοποιήθηκαν τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων, από τα οποία προκύπτει ποσοστό 16,1% στο σύνολο των απασχολούμενων. Αν, ωστόσο, χρησιμοποιηθούν τα ενιαία κριτήρια της Laborsta και υπολογιστούν μόνο οι πολιτικοί υπάλληλοι του κράτους (461.403, σύμφωνα με την ΑΔΕΔΥ), το ποσοστό περιορίζεται στο 10%.

Ακόμη κι αν χρησιμοποιηθεί ως δεδομένο ο αριθμός της κυβερνητικής απογραφής (στον οποίο αθροίζονται πάνω από 100.000 συμβασιούχοι του Δημοσίου, ακόμη και ωρομίσθιοι, ήτοι η μαύρη εργασία του κράτους), αποδεικνύεται ότι το ποσοστό των υπαλλήλων στο σύνολο της απασχόλησης δεν υπερβαίνει το 16% και δεν αποκλίνει από τον μέσο όρο άλλων χωρών της Ε.Ε.:

Ελλάδα: Συστηματική κράτηση παράτυπων μεταναστών και αιτούντων άσυλο σε υποτυπώδεις συνθήκες

Διαβάστε την – όχι ακριβώς κολακευτική – έκθεση, που προέκυψε και ως αποτέλεσμα επιτόπιων ελέγχων, και δείτε τα σχετικά οπτικοποιημένα στοιχεία από τη Διεθνή Αμνηστία:

Εισήγηση στο Διοικητικό Εφετείο Πατρών: “Αντισυνταγματικά τα δίδακτρα στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ)”, αλλά οι “πολιτικοί”…

από την εφημερίδα VETO, το tvxs.gr και το alfavita.gr

Σύμφωνα με την εφημερίδα VETO (Κυριακή 18/7), εισήγηση του Διοικητικού Εφετείου Πατρών (Εφέτης Χρίστος Κροντηράς) χαρακτηρίζει αντισυνταγματική την καταβολή διδάκτρων στο «Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο» (ΕΑΠ)!

Να θυμίσουμε ότι το ΕΑΠ είναι το μόνο δημόσιο Πανεπιστήμιο που έχει δίδακτρα στις προπτυχιακές σπουδές – τί να πούμε πια για τις μεταπτυχιακές που, εκτός των άλλων, αποτελούν πλέον και προσόν πρόσληψης;!;! – τα οποία ανέρχονται περίπου σε 10.000€ για τις 12 θεματικές ενότητες που απαιτούνται για τη λήψη πτυχίου.Συνεχίστε την ανάγνωση ‘Εισήγηση στο Διοικητικό Εφετείο Πατρών: “Αντισυνταγματικά τα δίδακτρα στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ)”, αλλά οι “πολιτικοί”…’

Φτου!

… επειδή η κοροϊδία αναδεικνύει την ευτέλεια, επειδή η ευτέλεια ορθολογικοποιεί την ένσταση κι επειδή κοροϊδία κι ευτέλεια αποτελούν από μόνες τους αποδείξεις για το «όσο πιο βρώμικα αυτά που κάνουν, τόσο ψεύτες πρέπει να γίνουν για να τα στηρίξουν«, γι αυτό χαίρομαι πάλι:

Σύμφωνα με την πρώτη αποτίμηση της απογραφής, οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι 400 χιλιάδες, και 175 χιλιάδες οι ένστολοι…

…Τελικά “το πάσης φύσεως προσωπικό της Δημόσιας Διοίκησης” φτάνει τις 750 χιλιάδες συμπεριλαμβανομένων και των συμβασιούχων, και των ωρομισθίων, και των εποχικών …

…τους οποίους συμπεριέλαβε στην απογραφή η κυβέρνηση για να φουσκώσει το νούμερο: απογράφηκαν ακόμα και αυτοί που οι συμβάσεις τους λήγουν με το τέλος Ιουλίου, τούτη την εβδομάδα!

Ενδ(η)κτικά…

…Σήμερα τα σχολεία κλείνουν, η γνώση εξειδικεύεται και οι φυλακές πολλαπλασιάζονται…

…Για ‘μένα, η πιο επαναστατική πράξη είναι η κριτική σκέψη και η δημιουργία ανεξάρτητων συλλογικοτήτων…

Κωνσταντίνα (Kostadinka) Κούνεβα

25 Ιουλίου 2010, στο «Έθνος της Κυριακής«

Γιάννης Αγγελάκας, Νίκος Βελιώτης και Λύκοι στον αρχαιολογικό χώρο της Κασσώπης, πάνω από την Καμαρίνα της Πρέβεζας, νύχτα με πανσέληνο!

Μια εξαιρετική ιδέα της Κίνησης Φίλων Ποδηλάτου, της Κινηματογραφικής Λέσχης Πρέβεζας και των πολιτιστικών συλλόγων «Επί σκηνής» και Καμαρίνας:

οι Γιάννης Αγγελάκας, Νίκος Βελιώτης και Λύκοι θα δώσουν συναυλία στην Αρχαία Κασσώπη, τη Δευτέρα 26 Ιουλίου, νύχτα με πανσέληνο!

Η συναυλία θα ξεκινήσει στις 9 το βράδυ, αλλά προηγουμένως θα πραγματοποιηθεί ξενάγηση στο χώρο από τους αρχαιολόγους της ΛΓ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων!

Εισιτήρια προπωλούνται στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πρέβεζας, με κόστος 15 €.

Ο αρχαιολογικός χώρος της Κασσώπης, ανοίγει τις πόρτες του πρώτη φορά για συναυλία, μετά την έγκριση του σχετικού αιτήματος από τη ΛΓ΄ Εφορεία αρχαιοτήτων Πρέβεζας-Άρτας.

Για την ελεύθερη κατασκήνωση στην Ικαρία

Ανακοίνωση – καταγγελία για τη στάση του Δήμου Ραχών απέναντι σε ελεύθερους κατασκηνωτές και άλλους επισκέπτες του νησιού

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

17 Ιουλίου 2010, Ράχες Ικαρίας

Εμείς, πολίτες των Ραχών, συγκεντρωθήκαμε να κουβεντιάσουμε και να μοιραστούμε την ανησυχία μας για τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο καιρό με την έναρξη της τουριστικής περιόδου. Αισθανόμαστε ότι προσβάλλουν την αξιοπρέπεια, την ηθική μας και τις παραδόσεις του ικαριακού πολιτισμού.

Αγαπητοί συντοπίτες και επισκέπτες της Ικαρίας, Ικαριώτες και επισκέπτες του νησιού έχουν γίνει μάρτυρες ή αποδέκτες, απειλών, εκφοβισμού και παράνομων συμπεριφορών από τη δημοτική αρχή και εποχικούς υπαλλήλους (με σύμβαση καθαριότητας αλλά «αρμοδιότητες» χωροφύλακα), με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός κλίματος «τρομοκράτησης» οποιουδήποτε τολμά να προσεγγίσει το φαράγγι της Χάλαρης και άλλες περιοχές. Η δημοτική αρχή βρίσκεται έκθετη για κατάχρηση εξουσίας, συστηματική καταπάτηση και προσβολή της συνταγματικά κατοχυρωμένης προσωπικής ελευθερίας και άλλων θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων (δικαίωμα της προσωπικότητας – Άρθρο 25, δικαίωμα χρήσης κοινόχρηστων χώρων, δικαίωµα ελεύθερης µετακίνησης και ελεύθερης επιλογής κατοικίας (Άρ. 13) , ισότητα δικαιωµάτων και υποχρεώσεων (Αρ.4/2), δικαίωμα στο περιβάλλον Άρθρο 24 κ.α.), όπως αυτά ορίζονται και κατοχυρώνονται από την Οικουµενική ∆ιακήρυξη των ∆ικαιωµάτων του Ανθρώπου, το ∆ιεθνές Σύµφωνο για τα Ατοµικά και Πολιτικά ∆ικαιώµατα και το Ελληνικό Σύνταγµα – κατεύθυνση προς την οποία κινείται και ένα σύνολο δικαστικών αποφάσεων.

Αφετηρία, δε, αυτής της αντιμετώπισης αποτελεί ο ρατσιστικός νόμος 392 του 1976 που απαγορεύει την ελεύθερη κατασκήνωση και στόχο είχε το νομαδικό λαό των Ρομά.

Ανόσιοι και θρασείς

Όταν ανωνύμως και με την κάλυψη τηβένου ή/και κρατικής ανάθεσης, διάφοροι, εκφράζοντας τα ενδότερα κενά τους, εξυπηρετούν τους «εν πολλαίς αμαρτίαις αενάως περιπίπτοντες» αρχι(…)ιερείς, τότε θα καθιστάμεθα όλοι στόχος, «προτείνοντες και την αριστερήν παρειάν» ανοσιότατοι!

η συγκυρία:

«το ΕΣΡ εγκαλεί τους δημιουργούς του «Ράδιο- Αρβύλα» για προσβολή της προσωπικότητας του Άνθιμου«

Για νά ‘χουμε να θυμόμαστε…

ἔστι δὲ τυραννὶς μὲν μοναρχία, καθάπερ εἴρηται, δεσποτικὴ τῆς πολιτικῆς κοινωνίας,

ὀλιγαρχία δ’ ὅταν ὦσι κύριοι τῆς πολιτείας οἱ τὰς οὐσίας ἔχοντες,

δημοκρατία δὲ τοὐναντίον ὅταν οἱ μὴ κεκτημένοι πλῆθος οὐσίας ἀλλ’ ἄποροι…

εἰ γὰρ εἶεν οἱ πλείους, ὄντες εὔποροι, κύριοι τῆς πόλεως, δημοκρατία δ’ ἐστὶν ὅταν ᾖ κύριον τὸ πλῆθος…

(Αριστοτέλης, Πολιτικά, 1279b).

… αδικία!

Κατά πώς διδαχθήκαμε από την ιστορία με τον μικρό Ζαγορίτη, η θητεία στη Λήμνο (ακόμα και το «υπόλοιπον» αυτής) αποτελεί «σκληράν τιμωρίαν».

Όλοι εμείς που υπηρετήσαμε (μερικοί από εμάς πάνω από χρόνο) στον Έβρο, τη Σαμοθράκη, τη Λήμνο ή το Καστελλόριζο, απαιτούμε, λοιπόν, να μάθουμε

για ποιο, ακριβώς, πράγμα τιμωρηθήκαμε τότε;

Μας δουλεύουνε, μωρέ, αλλά δεν ξεκουνάμε κι εμείς…

Σε μια χώρα που πλήττεται από «δημοσιονομική παράνοια» και «μισθολογική εξαθλίωση», η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) διαπιστώνει ότι οι τιμές του ψωμιού και των δημητριακών ήταν, την προηγούμενη χρονιά, στο 117% του μέσου κοινοτικού όρου, ενώ στο γάλα, το τυρί και τα αυγά οι τιμές ήταν στο 132% του μέσου όρου των «27».

Την ίδια στιγμή, παράλληλη έκθεση της Eurostat παρουσιάζει τα φορολογικά έσοδα της Ελλάδας να μειώνονται από 34,6% το 2000, σε 32,6% το 2008. Αντίστοιχα, στην «ΕΕ των 27» τα φορολογικά έσοδα μειώθηκαν μόνον από το, υψηλό ήδη, 40,6% το 2000, σε 39,3% το 2008…

Πώς να κλείσεις τα μάτια στο γεγονός ότι μέσα στη τελευταία δεκαετία η Ελλάδα παίρνει – για άλλη μια φορά – την πρωτιά στην αύξηση του ΦΠΑ (που επιμερίζεται στο σύνολο της κοινωνίας) και μία από τις μεγαλύτερες μειώσεις στο φόρο εταιρειών (!!!!!!):

ο δείκτης φόρου εταιρειών στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία μειώθηκε, από 40% το 2000, σε 24% το 2010…

Την ίδια στιγμή, χάριν της «ανταγωνιστικότητας», παγώνουν/μειώνονται οι μισθοί, χωρίς ν’ αντιμετωπιστεί η ουσιαστική φοροδιαφυγή τραπεζών, βιομηχάνων και επενδυτικών ομίλων, όπως η Ελλαδική Εκκλησία… χωρίς να σταματήσει η «διαρροή κοινωνικού κεφαλαίου» (όπως, π.χ., τα επενδυόμενα – ουσιαστικά – από την ΕΕ στην Ελλάδα, μέσω των «προγραμμάτων») προς αυτούς τους ίδιους που φοροδιαφεύγουν ή αποσύρουν, ακόμα, τις επενδύσεις τους από τη χώρα (άλλως: απαξιώνουν τις – όποιες, σε μια «αστική κοινωνία» – «κοινωνικές τους υποχρεώσεις»)…

Και, στο «πάρτυ» οικονομικής αυθαιρεσίας που λέγεται «ποδόσφαιρο», τα έσοδα των ποδοσφαιριστών φορολογούνται, λέει, με συντελεστή… 4%!!!!…

Για να ευδοκιμήσει – βλέπεις – η «άρχουσα ομάδα» – που δεν είναι ευάριθμη, πλέον, για ν’ αποκαλείται «τάξη» – χρειάζεται μια κρίσιμη μάζα «πρόθυμων φυλάκων» που θα ευδαιμονίζονται, και χρειάζεται απαξίωση των «ιδεών», π.χ., ανάγοντας το «κέρδος» σε «ηδονή» και το «θέαμα» σε «ηθική»…

Grace Lee Boggs: Οι λύσεις θα έρθουν από τα κάτω, από τη βάση!

δημοσίευση του j4nus στο tvxs.gr

Ρήσεις της Grace Lee Boggs *, στα πλαίσια συνέντευξης που έδωσε στο Democracy Now την Δευτέρα, 21 Ιουνίου 2010, στην οικία της στο Ντητρόιτ των Ηνωμένων Πολιτειών.

(* δείτε το σχετικό βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους)

Συνεχίστε την ανάγνωση ΄Grace Lee Boggs: Οι λύσεις θα έρθουν από τα κάτω, από τη βάση!΄

Τελικά, ρε παιδί μου, c’ est la vie, ou la mort?

Διαβάζοντας κι ακούγοντας ολόγυρα, διαπιστώνω έκπληκτος – αλήθεια! Πόσο αθώος μπορεί νά ‘μαι τελικά; – ότι αυτό που μας συμβαίνει συνοψίζεται, απλοϊκά και προφανώς, στο:

από ‘δώ και πέρα στον καθημερινό μας βίο κυριαρχεί η «αγορά»,
όχι η κοινότητα, όχι η «ανθρωπιά», όχι η αλληλεγγύη, όχι η πρωτοβουλία και η φιλοδοξία μας… η Αγορά!

Σκέψου ‘το: το αν θα πάρεις σύνταξη ικανή να σε διατηρήσει στη ζωή αφού περατώσεις το μέρος εκείνο της κοινωνικής σου προσφοράς που λέγεται «εργασία», αν δηλαδή θα «επιβιώσεις» – για να «ζήσεις», ούτε κουβέντα – για να «προσπαθήσεις να υπάρξεις» κι έξω από το «επάγγελμα», όλο αυτό, εξαρτάται από μια αναλογιστική μελέτη απόδοσης (μια μελέτη κερδοφορίας, δηλαδή) ενός φορέα (ακόμα το λέμε «ασφαλιστικό ταμείο», αλλά…) που… δεν έχει σχέση με τα «θέλω» σου, ούτε με τα «πρέπει» σου, αλλά υπόκειται σε «νόμους Α.Ε.» (αυτό το Α. είναι το χειρότερο… όχι ότι το Ε. μυρίζει λιγότερη θανατίλα, αλλά…)!

Συμβαίνει μπροστά μας το απόλυτο όνειρο της «καπιταλιστικής δημοκρατίας»: ο βίος μας μετριέται, και μετριέται σε «κεφάλαιο»! Μεταξύ μας, αναρωτιέμαι, ο «ιδανικός μαρξιστής» της εποχής μας δεν είναι το ίδιο χαρούμενος; Το «μαρξικό-λενινικό δόγμα» της αναγκαιότητας «της κατάληψης των μέσων και της προσπόρησης της υπεραξίας» παίρνει τόση, μα τόση, σάρκα και τόσο γερά οστά! Πάνε για βρούβες η «Ζωή στον ελεύθερο χρόνο» μαζί με την «ανθρώπινη υπόσταση» κι επανέρχεται η «καπιταλιστική» ή/και η «σεχταριστική» υπόσταση του «παραγωγού κεφαλαίου» στην κάθε ημέρα μας…

Όταν, μάλιστα, μιλάς για το «προφανές», ας πούμε, «γιατί το ταμείο μου να το διαχειρίζεται το κράτος/εργοδότης κι όχι το συνδικάτο;«, α, τότε σου μιλάνε για «ουτοπίες«, έτσι δεν είναι; Ρε ‘σείς, τί πιο ουτοπικό από το αστικό κράτος δικαίου; Δεν είναι, πια, προφανές ότι δε λειτουργεί η «μηχανή»;

Κι εγώ να παλεύω, μα, πώς να εξηγήσεις ότι «στην αλληλέγγυα οικονομία δεν υπάρχει υπεραξία, γιατί τίποτα δεν περισσεύει από την ανάγκη«, πώς να εξηγήσεις ότι «εκτός από τη διαχείριση των μαζών, υπάρχουν και οι ανάγκες που γεννιούνται κάθε μέρα και κάνουν το άτομο άτομο«, πώς να εξηγήσεις ότι «χωρίς ελευθερία, η επανάσταση είναι βία«, πώς να βάλεις τους «μπροστάρηδες» ν’ αγαπήσουν τους «από πίσω»;

Εγώ, με τις ιδέες μου, ειρωνικέ κι αγαπησιάρη δάσκαλε… εγώ, ο κόσμος κι η Ιδέα…

«παντιγέρα μαύρη ρούσσα»

δημοσίευση στο blog «καλώδια»