Η κατασκευή της «ενδοσχολικής βίας»

Πώς ο «ανθρωπισμός», όταν άγεται από «συναισθηματισμό» κι όχι από λελογισμένη κοινωνικότητα και εξανθρωπισμένη επιστημονική αυστηρότητα, μπορεί να υποτάσσεται στα κελεύσματα και τις ανάγκες δυναστών, με τη βοήθεια, βεβαίως, προθύμων επαϊόντων…
Αποκαλυπτικός και διερευνητικός ο συνάδελφος Λευτέρης Παπαθανάσης:

Αυθόρμητες μεταβολές

Η είδηση πέφτει σαν κεραυνός. Η Ελλάδα είναι στην τέταρτη θέση (ανάμεσα στις χώρες που μελετήθηκαν) στην έκταση του φαινομένου της «ενδοσχολικής βίας». Το συμπέρασμα είναι το ίδιο άμεσο: κάτι πρέπει να κάνουμε και μάλιστα το συντομότερο! Ποιο άκαρδο τέρας είναι στο κάτω-κάτω ευχαριστημένο με το γεγονός ότι τα παιδιά μας περνούν τόσο άσχημα στο σχολείο, με τραύματα που τους μένουν μέχρι τα γεράματα? (βάλε έναν αστερίσκο εδώ, θα δούμε ποιο είναι το πραγματικό άκαρδο τέρας προς το τέλος…).

Εδώ και λίγο καιρό λοιπόν, τα ελληνικά σχολεία (ακολουθώντας τη διεθνή μόδα) ζούνε στους ρυθμούς του φαινομένου αυτού. Μελέτες για το φαινόμενο, σεμινάρια για το φαινόμενο, επιτροπές και υπεύθυνοι για το φαινόμενο, «δράσεις» για το φαινόμενο. Λέω λοιπόν από την αρχή ότι για μένα το φαινόμενο αυτό είναι μια κατασκευή, μια επινόηση. Ακόμα περισσότερο, ισχυρίζομαι ότι η κατασκευή αυτού του φαινομένου έχει βαθύτερα και σκοτεινά κίνητρα, δηλαδή τη δημιουργία συναίνεσης στην…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 1.981 επιπλέον λέξεις